ใกล้ค่ำ

บุษกร

แสงสะท้อนตอนสุดท้ายใกล้จะค่ำ
ส่องเป็นลำลางเลือนเหมือนภาพฝัน
ฟ้าระยับจับเมฆเฉกสุวรรณ
ผ่องอำพัน..สีเพลิง..ใกล้เชิงพลบ

ตะวันลาฟ้าลงตรงซอกเขา
เหลือเพียงเงาทอดไว้ให้ประสบ
เหมือนรอยซึ้งเศร้ากมล...คนเคยคบ
มาหลีกหลบแรมร้างไปห่างกัน

เห็นโสนปลายหนองที่นองน้ำ
เหมือนจะย้ำสัญญาว่ายังมั่น
เสียงลมหวลครวญคร่ำเหมือนรำพัน
มาปลอบขวัญคนที่ฤดีตรอม

ดอกพยอมเริ่มขยับพับกลีบห่อ
เหมือนทดท้อหฤทัย...เพราะไม่หอม
ซ่อนเกสรที่ส่อว่าซ่อซอม
โอ้พยอมหมองหม่นเช่น..คนนี้

ก่อนระพีพุ่งฟ้าจะลาลับ
ยังทอดทับเงาแจรงเป็นแสงสี
แต่ขวัญเอยเลยร้างห่างฤดี
ช่างไม่มี..น้ำใจ..อาลัยลา

แสงสีส้มจมหายลายฟ้าลบ
เมื่อเชิงพลบพร่ามัวไปทั่วป่า
ด้วยคนเคยเผยใจไร้ราคา
จำก้มหน้าจากกันแต่วันนี้.

.......พี่ดอกแก้ว....