ลอยลำงามสง่าแม้น |
|
มณีสวรรค์ |
||
หยาดโพยม |
|
เพียง หยันยั่วฟ้า |
||
สายชลชุ่มฉ่ำฉัน |
|
เฉกทิพย์ ธารฤา |
||
ไหลหลั่งโลมแหล่งหล้า |
|
หล่อเลี้ยงแรงเกษม |
||
เรือเอยเรือพระที่นั่ง |
|
พิศสะพรั่งกลางสายชล |
||
ลอยลำงามสง่ายล |
|
หยาดจากฟ้ามาโลมดิน |
||
สุพรรณหงส์ทรงพู่ห้อย |
|
งามชดช้อยลอยหลังสินธุ์ |
||
อวดโฉมโสมโสภิน |
|
ลินลาศเลื่อนเตือนตาชม |
||
นารายณ์ทรงสุบรรณ |
|
ดังเทพสรรเสกงามสม |
||
ปีกป้องล่องลอยลม |
|
ดุจเลื่อนฟ้ามาล่องลอย |
||
กระบี่ศรีสง่า |
|
งามท่วงท่าไม่ท้อถอย |
||
เรือครุฑไม่หยุดคอย |
|
ยุคนาคคล้อยลอยเมฆินทร์ |
||
อสุรวายุภักษ์ |
|
ศักดิ์ศรีคู่อสุรปักษิน |
||
พายยกเพียงนกบิน |
|
ผินสู่ฟ้าร่าเริงบน |
||
เรือแซงแข่งเรือดั้ง |
|
พร้อมสะพรั่งกลางสายชล |
||
เรือชัยไฉไลล้น |
|
ยลเรือกิ่งพริ้งเพราตา |
||
ยักษ์ลิงกลิ้งกลอกกาย |
|
แลลวดลายล้วนเลขา |
||
รูปสัตว์หยัดกายา |
|
พาโผนเผ่นเป็นทิวธาร |
||
นาวาสถาปัตย์ |
|
เชิงช่างชัดเชี่ยวชาญฉาน |
||
ท่อนไม้ไร้วิญญาณ |
|
ท่านเสกสร้างเหมือนอย่างเป็น |
||
ฝีมือลือสามโลก |
|
ดับทุกข์โศกคลายเคืองเข็ญ |
||
ยิ่งยลยิ่งเยือกเย็น |
|
เห็นสายศิลป์วิญญาณไทย |
||
เจ้าเอยเจ้าพระยา |
|
ถั่งธารามานานไกล |
||
เอิบอาบกำซาบใจ |
|
หล่อเลี้ยงไทยแผ่นดินทอง |
||
รวงทองเหลืองท้องทุ้ง |
|
แดดทอรุ้งเหนือเขื่อนคลอง |
||
ข้าวปลามาเนืองนอง |
|
เรือขึ้นล่องล้วนเริงแรง |
||
วัดวาทุกอาวาส |
|
พุทธศาสน์ธรรมทอแสง |
||
น้ำใจจึงไหลแรง |
|
ไม่เคยแล้งจากใจไทย |
||
เกลียดใครไม่นานวัน |
|
แต่แรกนั้นนานกว่าใคร |
||
เจ้าพระยาหยาดยาใจ |
|
คือสายใยหยาดจากทรวง |
||
เห่เอยเห่เรือสวรรค์ |
|
เพลงคนธรรพ์ลั่นลือสรวง |
||
ฝากหาวเดือนดาวดวง |
|
อย่าลับล่วงอยู่นิรันดร์เทอญ. |