กรรมอะไรจึงทำให้เกิดมาไม่เหมือนกัน

เทพธรรม

กรรม อะไรทำให้คนเราแตกต่างกัน

ทางพระพุทธศาสนา สอนว่า กรรม คือการกระทำในชาติก่อน ได้จัดสรรเสร็จ ให้ไปเกิดในฐานะนั้นๆ ได้รับการถ่ายทอดทางกายดีหรือเลว ได้ประสบสิ่งแวดล้อมดีหรือเลว แล้วแต่กรรมนำไป ไม่ใช่พระเจ้าสร้าง ทุกคนสร้างตัวเอง ด้วยการกระทำของตน ในกรณีเช่นนี้ เราจะไม่ไป โทษคนโน้นคนนี้ว่าสร้างเราไม่ดี แต่เราจะสร้างตัวเราใหม่ในชาตินี้ ด้วยการทำดี อบรมให้เกิด อุปนิสัยใจคอ ที่ดีงามได้ตามประสงค์ อาจมีผู้แย้ง จะให้เห็นด้วยตาตามเคยว่า กรรมรูปร่าง เป็นอย่างไร จึงจัดสรรได้ และติดตามคนได้ ?

ข้อนี้เปรียบด้วยพลังงาน ซึ่งติดไปกับลูกศร เวลายิงไปในอากาศ ลูกศรแล่นไปเรื่อยๆนั้นเรา เห็นพลังงานหรือเปล่า ? หรือผู้ที่ได้รับสถาปนา เป็นพระมหากษัตริย์ ถ้าไม่แสดง พระองค์เสด็จปะปนไปในที่ต่างๆ และเราไม่รู้มาก่อน มีอะไรติดตามไป เป็นเครื่องแสดงให้เห็นบ้างว่าท่าน ผู้นี้เป็นพระราชา เพราะพระองค์ก็มีอวัยวะร่างกาย เหมือน คนธรรมดาทุกอย่าง แต่ท่านก็คง เป็นพระราชาอยู่นั่นเอง การที่กรรมติดตามคนนั้น ท่านเปรียบเหมือนเงาของคน จะขู่หรือ ปลอบไม่ให้ติดตามก็ไม่ได้

เทพธรรม

พระพุทธศาสนาเปรียบกรรมว่าเป็นเนื้อที่ ส่วนวิญญาณเป็นพืช แสดงว่ากรรมกับวิญญาณ มีส่วนสัมพันธ์กัน เนื้อที่ดี พืชก็งอกงามดี คนเราจะดีเลว เพราะการกระ ทำของตนเช่นนี้ เมื่อเป็นอย่างนี้ จึงควรอย่างยิ่งที่จะเลือกทำแต่กรรมดี ละเลิกความชั่วเสีย เมล็ดทุเรียน เก็บ ความสามารถในการ เป็นต้น มีใบดอก และลูกทุเรียนไว้ได้ในตัวเอง เมื่อถึงคราวก็เจริญเติบโตเป็นต้นทุเรียนฉันใด วิญญาณก็มีกรรมติดไปด้วยอย่างซ่อนเร้น ไม่เห็นตัว แต่เมื่อปรากฏตัวออกมา ก็ปรากฏตามลักษณะ ที่กำหนดของกรรมนั้นๆนั่นเอง

พระพุทธเจ้าตรัสว่า "กมฺมุนา วสโล โหติ กมฺมุนา โหติ พฺราหฺมโณ"

.คนไม่ใช่ต่ำทรามเพราะชาติกำเนิด แต่คนจะเป็นคนต่ำทราม ก็เพราะกรรมคือการกระทำคน

ดังนั้นควรจะใช้ความรอบคอบมีสติอยู่เสมอๆ เพราะถ้าประมาทอยู่จะเดินผิดทาง และที่สำคัญ ธรรมอันต่ำทราบนั้นจะพาชีวิตผู้เป็นเจ้าของกรรรมนั้นไปอบายง่ายๆ

เทพธรรม

ท่านนักศึกษาและท่านสาธุชนที่เคารพ วันนี้จะชี้แจงเรื่องอำนาจกรรม ให้ท่านได้ทราบว่า ชีวิตของคนเรานั้นมันช่างน่ากลัวเสียจริง ด้วยเหตุที่ว่า สภาพธรรมของชีวิตคนนั้นตกอยู่ภายใต้..ไตรลักษณ์.. ซึ่งไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้เลยสักคน..

กรรมดี กรรมชั่ว จะคอยติดตาม บุคคลผู้กระทำนั้นอยู่ เสมือนเงาตามตัว การที่มองไม่เห็นกรรมนั้น ก็เพราะมัวดำเนินชีวิตอยู่ในทางที่ชั่วหรือจะเรียกว่า ในที่มืด บุคคลทั้งหลายจึงไม่เห็นเงาของตัวเอง แต่ถ้าเมื่อใดถูกแสงสว่าง เขาก็จะมองเห็นเงาของตนทุกครั้งไป

ตามความเป็นจริงแล้ว กรรม จะให้ผลติดเมื่อสุกงอมเต็มที่ มีระยะฟักตัวตามสมควรจึงเห็นได้ยาก ชีวิตมนุษย์มีเวลาน้อยนิดไม่พอแก่การพิสูจน์กรรมให้ตลอดได้ หากบุคคลทำกรรมได้ผลทันทีทันใด ใครเล่าจะกล้าทำชั่ว อย่างไรก็ตามกรรมนั้นจะคอยเวลาและโอกาสอยู่ เหมือนบุรุษและสตรีผู้ร่วมอยู่กินฉันสามีภรรยาแล้ว ต่อมา 3 – 4 เดือน มารดาบิดาของหมู่ญาติแม้กระทั่งสามี จึงจะเห็นว่าสตรีนั้นมีครรภ์ ไม่ใช่ว่าสตรีนั้นมีครรภ์ ( ปฏิสนธิ ) ในเวลากลางคืน พอรุ่งเช้าครรภ์จะปรากฏแก่คนทั้งหลายได้ หรือเมื่อตั้งครรภ์ในคืนนั้น รุ่งขึ้นจะคลอดก็หาไม่ ต้องถึงเวลาอันสมควร การให้ผลของกรรมนั้นบางอย่างต้องใช้เวลาเป็นพัน ๆ ปี ถึงแม้จะนานมากแค่ไหน กรรมก็สามารถหาตัวบุคคลผู้ทำได้ถูกต้องเสมอ เหมือนฝูงโคที่อยู่รวมกันมาก แม่โคก็สามารถหาลูกโคของมันได้พบ

การกระทำดี เป็นหน้าที่ของผู้รักดี ..แต่การให้ผลดี เป็นหน้าที่ของกรรม บุคคลไม่สามารถเร่งเร้าได้เลย เสมือนการไถคราดและหว่าน เป็นหน้าที่ของชาวนา ส่วนการออกรวงเป็นหน้าที่ของต้นข้าว

ถ้าจะถามว่ากรรมดี ลบล้างกันได้ไหม ? คำถามนั้นยากไปที่จะอธิบาย แต่ขอใช้คำว่า “ละลาย” ง่ายกว่า เช่น เกลือเป็นต้น

ถ้าจะถามว่าบาปบุญที่ทำแล้ว เมื่อยังไม่ให้ผล บาปบุญนั้นไปอยู่เสียที่ไหน บาปบุญนั้นก็คอยติดตามผู้ทำอยู่ เช่น มะม่วงนอกฤดูกาลลูกมะม่วงมีผลไหม? คือไม่มี พอถึงปีหน้ามันก็จะมีผลมาอีก

ถามว่าเวลานี้ซึ่งผลมันจะมีในปีหน้านั้น ตอนนี้มันเก็บอยู่ที่ไหน? มะม่วงกับผลมะม่วงเป็นอย่างฉันใด เรื่องผู้ทำกรรมกับกรรมก็เป็นฉันนั้น

กรรมดีกับกรรมชั่วไม่ได้ให้ผลเพียงครั้งเดียว จะส่งผลอยู่เสมอๆ จนกว่าหมดฤทธิ์หมดแรงไป เสมือนต้นมะม่วงที่แก่ในที่สุด ก็ล้มตายไป

แล้วเมื่อไหร่กรรมจะหยุดการให้ผล?

เทพธรรม

กรรมจะหยุดการให้ผล ด้วยเหตุ ๓ ประการ

๑. เมื่อหมดแรง คือ ให้ผลจนสมควรแล้วแก่เหตุ จึงหยุดให้ผลเหมือนนักโทษที่ถูกจำคุกตามความหนักเบาเช่น จำคุก ๒ ปี เมื่อพ้น ๒ ปี ก็พ้นโทษ บางคนโทษหนักจำคุกตลอดชีวิต แต่ระหว่าง อยู่ในคุกก็พยายาม ทำความดี ได้ลด หย่อนผ่อน โทษ อาจลดเหลือ ๒๐ ปี แล้วแต่กรณี เรื่องของกรรมก็ทำนองนี้

๒. เมื่อสิ้นอาสวะ กล่าวคือบุคคลได้ทำกรรมมาแล้วสำเร็จเป็นพระอรหันต์ สิ้นอาสวะทั้งปวง ไม่เกิดอีกมีชีวิตอยู่เป็นชาติสุดท้าย กรรมย่อมหมดโอกาสให้ผลต่อไปในชาติหน้า จิตของพระอรหันต์ย่อมหมดเชื้อ เสมือนเมล็ดสิ้นยางเหนียว หรือเมล็ดลีบปลูกไม่ขึ้นอีกต่อไป กรรมจะให้ผลได้เฉพาะเวลามีชีพอยู่เท่านั้น ในชาติสุดท้ายพระอรหันต์ขีณาสพทั้งหลายเป็นผู้ได้กระทำดีถึงที่สุด เหมือนเมล็ดพืชที่ดีที่สุดนั่นเอง

ทำไมเมล็ดพืชที่ดีที่สุดจึงหยุดการให้ผลหรือหยุดการสืบพันธุ์ ? ผลมะม่วงที่ดีนั้นมีเนื้อมากเมล็ดเล็ก คือถึงขีดแห่งความเจริญเต็มที่ เนื้อมากที่สุดแต่เมล็ดลีบใช่ไหม เมล็ดลีบจะเอาไปปลูกอีกก็ไม่ขึ้น

คนก็ทำนองเดียวกัน เมื่อเจริญคุณธรรมอย่างเต็มที่ถึงขีดสุดก็พรั่งพร้อม ไปด้วยความดีอย่างเต็มที่ ปราศจากกิเลสและสิ่งชั่วต่าง ๆ เหมือนมะม่วงที่อุดมไปด้วยเนื้อ เมล็ดจะลีบเพราะปลูกไม่ได้ เช่นเดียวกัน กรรมก็ไม่อาจให้ผลได้เช่นกัน

๓. เมื่อมีกรรมอื่นมาแทรก กรรมจะหยุดให้ผล เมื่อมีกรรมอื่นแทรกซ้อนเข้ามาเป็นครั้งคราว เช่น เมื่อบุคคลนั้นกำลังทำกรรมชั่วแรง ๆ เท่ากับเป็นการเปิดโอกาสให้กรรมชั่วให้ผลก่อน กรรมดีที่กำลังจะส่งก็หยุดส่งผลในช่วงนั้น ในทางตรงข้าม เมื่อบุคคลนั้นกำลังทำกรรมดีแรง ๆ ก็เปิดโอกาสให้กรรมดีส่งผลก่อน กรรมชั่วที่กำลังจะส่งผลในขณะนั้นก็หยุดส่งผลเช่นกัน


ดังนั้นท่านนักศึกษาจะสามารถเข้าใจได้ถึงเรื่องของอำนาจกรรม ที่สามารถส่งผลให้ชีวิตแต่ละคนมีความแตกต่างกันออกไป ก็ด้วยเพราะอำนาจกรรมนั่นเอง.

พี่ดา

ชอบมากค่ะท่านอาจารย์ พูดได้ชัดเจนมากๆๆ
"การกระทำดี เป็นหน้าที่ของผู้รักดี ..แต่การให้ผลดี เป็นหน้าที่ของกรรม"