มาฆบูชารำลึก

บุษกร เมธางกูร

มาฆบูชา ๒๕๖๑


เพ็ญเดือนสามงามล้ำฉ่ำชื่นสรวง
จันทร์แจ่มดวงเฉิดแสงแจ้งนิศา
ราตรีงามท่ามกลางไพรพนา
พระศาสดาประทานธรรมนำหลักการ

ตรัสโอวาทปาฏิโมกข์สู่โลกหล้า
พระอรหันต์สดับค่านำสืบสาน
พุทธวิธีเป็นครูผู้เบิกบาน
และรินหลั่งธรรมทานสู่ผองชน

เพ็ญเดือนสามยามนั้นอัศจรรย์แสน
พระอรหันต์ทั่วแคว้นในทุกหน
ทั้งหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบบุคคล
ล้วนเอหิภิกขุชนอภิญญา

รับหลักการสานธรรมนำสืบสาย
การแจงจ่ายความรู้ไตรสิกขา
ตามคำสั่งแห่งองค์พระศาสดา
นับแต่กาลนั้นมาเพื่อสืบวงศ์

เพ็ญเดือนสามยามนี้ที่นบน้อม
กายวาจาใจพร้อมด้วยประสงค์
กราบบูชาแทบบาทพระพุทธองค์
กราบพระธรรมพระสงฆ์น้อมสักการ์

พี่ดอกแก้ว

เพ็ญเดือนสามงามผ่องส่องแสงฉาย
เรืองประกายกาสาวพัตร์ระบัดไหว
ณ เวฬุวนาอารามไพร
อัศจรรย์เกริกไกรสี่ประการ

ภิกษุหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบ
ล้อมรายลิบรวมกลุ่มไร้สื่อสาร
ล้วนเอหิภิกขุทรงประทาน
อภิญญาครบญาณอรหันต์บุคคล

เป็นคืนเพ็ญเด่นหล้าในครานั้น
ทรงแสดงธรรมอันเป็นเหตุผล
วางแบบแผนเผยแผ่แก่หมู่ชน
ไม่สับสนอุดมการณ์หว่านพืชธรรม

สามหลักการศานติริเริ่มรู้
ผู้เป็นครูต้องอบรมบ่มทวนย้ำ
สัพพะปาปัสสะบาปไม่ทำ
กุสสละสูปะนำถึงพร้อมบุญ

สะจิตตะละรอยหมองมาครองไหม้
ทำจิตใจใสผ่องคล่องแคล่วหนุน
อีกอุดมการณ์สี่ต้องเจือจุน
คือเคยคุ้นขันติธรรมมานำใจ

ไม่เบียดเบียนบีฑาเข้าฆ่าเข่น
ไม่รีดเร้นก่อลำบากสัตว์ยากไร้
กล่าวนิพพานว่าเป็นธรรมอันเกริกไกร
กำจัดทุกข์สิ้นไปจากชีวี

บทสุดท้ายทรงทอดถ่ายวิธีการ
แก่ขบวนธรรมบาลเป็นหกที่
ไม่พูดร้าย..อะนูปะวาโท...แบบวิธี
อะนูปะฆาโต..หลีกหนีทำร้ายกัน

สำรวมชนม์บนพระปาฏิโมกข์
ไม่บริโภค..มัตตัญญุตา..หาเกินฉัน
นั่งและนอนในที่สงบครัน
และเพียรหมั่นประกอบใจให้ยิ่งงาม

ขบวนธรรมจากมคธจึงจรดหล้า
จากเวฬุวนาคราเพ็ญสาม
ทรงอบรมครูธรรมนำนิยาม
ได้ถึงความเป็นผู้ให้ไร้ภัยพาล

ทรงประกาศแบบแผนเป็นแก่นสอน
ให้สังวรกายวาจาคราสืบสาน
ใช้เหตุผลบนธรรมชำนะมาร
ครบประการวันมาฆปุรณมี