ดู
อย่าเหม่อมองผู้ใดแล้วใจพาล
เที่ยวตำหนิระรานนิสัยเขา
วิจารณ์บ่นค้นโทษทั้งหนักเบา
มองเห็นเขาผิดชั่วและมัวหมอง
พูดถึงเขาเฝ้าย้ำเขาทำผิด
พูดเรื่อยไปไม่คิดถึงพิษผอง
พูดเพ้อเจ้อเพ้อพร่ำน้ำคำนอง
พูดไม่ตรองว่าบาปจะอาบตน
เขาทำผิดคิดดูก็รู้ผิด
ไม่ต้องไปประกาศิตประกาศผล
เผยแพร่ความผิดพลาดของผู้คน
เมตตาตนไม่ให้บาปอาบวจี
เขาทำผิดรู้สะกิดอย่างมิตรแท้
เมตตาให้เขาแก้ความเสื่อมศรี
พูดเฉพาะเหมาะกาลสานไมตรี
ไม่ใส่สีนินทาคราหลังลับ
หากดูความผิดเขาเหมือนเฝ้าครู
จะได้รู้เลือกธรรมนำสดับ
สอนใจตนสงบพร้อมระงับ
รู้ยั้งยับผิดพ้องไม่หมองตน
และดูความผิดเราเหมือนเฝ้าครู
สำรวจดูต้นเหตุและปลายผล
เพื่อแก้ไขไม่ทำซ้ำกมล
ดูอย่างนี้ได้ผลกำไรงาม.
......พี่ดอกแก้ว.....
หน้า:
[1]