ความไม่รู้
ความไม่รู้มาเป็นผู้บังคับบัญชา
จึงมะงุมมะงาหราหาผิดทิศ
ความต้องการบวกไม่รู้มาครองจิต
การทำผิดจึงเกิดเปิดสัญญาณ
ร้อยลูกโซ่โล้ภพไม่จบสิ้น
เฝ้าถวิลเรื่องราวไร้แก่นสาร
ยึดติดความชอบไม่ชอบอย่างยาวนาน
สร้างสะพานวัฏฏะไม่ละภัย
เมื่อเกิดชาติย่อมชรามาตามคิว
โรคความหิวความเศร้าก็เข้าใกล้
ความบ่นเพ้อรำพันทุกข์ท่วมใจ
ได้รับไปสะสมคลังหลังต้องการ
........พี่ดอกแก้ว.....
หน้า:
[1]