ภาษาภัย
http://webboard.abhidhammaonline.org/old/picdb.thaimisc.com/d/dokgaew13/1899.jpg@nภาษาภัย
ตั้งแต่ครั้งโบราณกาลสมัย
สิ่งสื่อสารแทนใจคือภาษา
ปวงชนเผ่าทั่วไปในโลกา
มีภาษาอำนวยช่วยสื่อความ
ทั้งภาษาสัญลักษณ์สลักวาด
คำประกาศวาจาพูดตอบถาม
อธิบายเรื่องราวและนิยาม
ให้ต้องตามประสงค์องค์สำคัญ
ภาษานั้นสร้างสรรค์เพื่อส่งเสริม
ความสัมพันธ์พูนเพิ่มสมานฉันท์
สื่อความนัยระหว่างใจกันและกัน
เริ่มแรกนั้นภาษาพาสามัคคี
ครั้นต่อมาภาษามากศัพท์แสง
ตามนิสัยปรุงแปลงเพิ่มสันสี
ภาษาผ่านปากคนดีไม่ดี
ชอบและชังจึงมีที่ได้ยิน
อันภาษาเป็นสิ่งไร้นิสัย
และหาใช่อาวุธหรือก้อนหิน
ทั้งมิใช่น้ำตาลที่หวานริน
เป็นเพียงสาสน์ผ่านลิ้นเริ่มที่ใจ
ภาษาเป็นเพียงสื่อใช้ส่งสาร
แปรสัญญาณจากจิตคิดคำไข
เพื่อมุ่งผลบางสิ่งจึงสื่อไป
แต่บางครั้งผลไม่สมเจตนา
ถ้อยภาษานำพาความสุขสันต์
หรือปัญหาร้อยพันเข้าโถมถา
พูดเรื่องดีแต่ไม่ดีย้อนคืนมา
พูดเพ้อเจ้อบางคราเรื่องบานปลาย
ทำเช่นไรจึงจะไม่มีปัญหา
ใช้ภาษาอย่างไรไม่เสียหาย
ต้องรู้สิ่งควรพูดฟังสบาย
มีประโยชน์มากมายในวจี
และต้องรู้สิ่งใดไม่ควรกล่าว
บางเรื่องราวไร้ประโยชน์และสุขศรี
ทั้งผู้ฟังอาจก่อเรื่องต่อตี
รู้เช่นนี้ไร้ปัญหาภาษาภัย
หน้า:
[1]