ย่างก้าวอย่างมีคุณค่า
เวียนว่ายวนจนชินไม่สิ้นชาติ
และมุ่งมาดหมายปองผองสุขสันต์
แต่ก็ต่างล้มเหลวเสมอกัน
เพราะชีวิตเรานั้นคือทุกข์ภัย
เมื่อเกิดมาไม่รู้ค่าของความดี
ก็มากมีเรื่องราวให้แก้ไข
หากเกิดมาใต้แสงธรรมที่อำไพ
จะเยือกเย็นกายใจได้มากคราว
ไม่วุ่นวายหมายปองและร้องขอ
แต่จดจ่อเพื่อทำกรรมสืบสาว
เพียงด้านดีกุศลผลพร่างพราว
เพื่อเป็นราวบันไดในช่วงทาง
กตัญญูรู้คุณอุดหนุนท่าน
คนดีเขาทำกันไม่หม่นหมาง
ใครมีคุณหนุนไว้ไม่จืดจาง
และเพียรสร้างกตเวทีพลีพระคุณ
ระหว่างทางจึงย่างด้วยก้าวดี
ซ้ายขวามีบุญเก่าเข้าอุดหนุน
มือทั้งสองประคองเพื่อค้ำจุน
ให้ค่าคุณรายทางระหว่างเดิน
เพียงเท่านี้หนึ่งชีวีก็มีค่า
ไม่ต้องมีใครมายกสรรเสริญ
เดินด้วยตนบนทางดีที่เพลิดเพลิน
จะเจริญจวบสิ้นชีวินวาย.
........พี่ดอกแก้ว....
หน้า:
[1]