เพียงทางเดียว
เป็นเหมือนคนทั้งหลายในเลือดเนื้อ
ต้องการความช่วยเหลือความห่วงหา
เป็นที่พึ่งพักใจในเวลา
ความทุกข์ล้นพ้นบ่าถาโถมทรวง
พึ่งพ่อแม่เมื่อเยาว์เขลาความคิด
เข้าเป็นศิษย์รับความรู้ครูข้าหลวง
เรียนรู้โลกโศกเศร้าเคล้าภาพลวง
เพิ่มผลพวงทุกข์ใหม่ไม่รู้จริง
เห็นหลายอย่างเปลี่ยนไปตามวัยวัน
ไม่เหมือนกันในเหตุผลบนทุกสิ่ง
กระแสการต่อสู้และแย่งชิง
ความกลอกกลิ้งท่วมท้นบนพารา
สิ่งภายนอกกระทบใจให้บีบคั้น
แต่ละวันสะสมปมปัญหา
สิ้นสามารถความรู้ที่เรียนมา
บางครั้งแก้ด้วยน้ำตาที่พร่างพรู
จึงเสาะค้นหนทางสร้างใจสุข
และปลอบปลุกกำลังใจให้ต่อสู้
ศึกษาธรรมของพระบรมครู
ได้ล่วงรู้ธาตุแท้ไม่แปรความ
สร้างกรรมใหม่ด้วยใจที่ศรัทธา
สร้างกุศลนานาไม่เหยียดหยาม
สร้างมวลมิตรสหายธรรมตามเขตคาม
สร้างสมความเสียสละละส่วนตัว
เพียงทางเดียวเท่านั้นที่ผันสุข
คือพระธรรมปลอบปลุกคลายสลัว
เปิดดวงตาดวงใจไร้มืดมัว
พบความสุขถ้วนทั่วถึงนิรันดร์.
......พี่ดอกแก้ว....
หน้า:
[1]