พิการใจ
เสียงบทธรรมนำกระแสแผ่เมตตา
มอบความรู้สู่ประชาสัตว์ทั้งหลาย
ให้ตื่นตาพ้นราตรีที่งมงาย
พบความหมายจริงแท้ไม่แค่จำ
พุทธมนต์ดลโสตเพื่อโปรดสัตว์
น้อมมนัสสงบตรองปองทวนย้ำ
สิ่งกระทบสบแล้วคือผลกรรม
ให้เร่งทำทางบุญเข้าหนุนรอย
กำหนดจิตอย่าไหวในผัสสะ
ปัญญาละชอบชังไม่พลั้งถอย
ไม่กลับสู่ตัวตนเพราะใจลอย
วิวัฏฏะทีละน้อยก็พ้นภัย
แต่เสียดาย ....เสียดาย....ได้แค่หวัง
ผู้เรียนยังไม่ซึมแทรกแตกนิสัย
ยังดักดานเก็บเรื่องเปลืองหัวใจ
น้ำตาไหลอย่างโง่งมสมปัญญา
มิรู้วางห่างเรื่องเปลืองใจเศร้า
เพราะความเขลาที่ตามมาถามหา
ไม่ทันเกมทำกรรมเพราะอวิชชา
จึงเกิดมาบอดทางห่างเสียงธรรม .
...........พี่ดอกแก้ว......
หน้า:
[1]