หมดสิ้น
เพราะคนจึงคลุกเคล้า.......คือคน
มีชั่วดีเปปน....................อย่างนี้
กลับกลอกหลอกกมล.......ทุกวี่ วันนา
เดี๋ยวทุกข์สุขลุกรี้...........ชั่วย้ำค่ำคืน
เพียงพบความอิ่มลิ้ม........กามา
พิษยิ่งซึมซาบพา.............บ่อนไส้
ป่วยหนักนานนักหนา.........เกินกล่าว
ยิ่งกรอกพิษเติมไว้...........ไม่รู้ตัวเลย
บางที่หนีพิษร้าย..............หมายขวัญ
เข้าสู่ร่มธรรมปัญญ์.........มุ่งสร้าง
สันโดษละโทษทัณฑ์..........กิเลส
แต่จิตนั้นอ่อนคว้าง.........จึ่งแพ้โลกีย์
วัฏฏะนี้ยิ่งแล้.................ทางไกล
เกิดอยู่ภพภูมิใด.............ชีพสั้น
หาอยู่ได้เกินขัย..............แห่งเหตุ
ข้ามภพเพียงชั่วชั้น........หมดสิ้นความจำฯ
......พี่ดอกแก้ว....
หน้า:
[1]