เมื่อกงกรรมตามทันวันพลั้งเผลอ
จึงพบเจอเรื่องร้ายให้เสียขวัญ
กระทบกระทั่งหลั่งน้ำตาพาจาบัลย์
แผลใจจึงเกิดพลันจากอารมณ์
หากกระทบพบอาวุธใช้ยุดยื้อ
เป็นคู่มือกันกิเลสเหตุสะสม
ก็จักไร้แผลใจให้ทุกข์ตรม
แม้นอารมณ์จะร้ายใจก็ดี
แต่หากพลาดปราศอาวุธหลุดจากหัตถ์
ถูกฟาดซัดเป็นแผลต้องหลบหนี
ต้องเร่งรัดรักษาในทันที
เป็นหน้าที่ของผู้รู้มากู้ชัย
การโอดครวญทวนความถามหาผิด
เป็นเพราะฤทธิ์กิเลสที่อาศัย
ปฏิเสธศรัทธามาค้ำใจ
เก็บทิฏฐิผิดไว้ในอัตตา
เวทนาครานั้นผันผ่านแล้ว
ที่แน่แน่วคือความจำนำปัญหา
วิปลาสตามติดความคิดมา
แผลหายช้าซ้ำมีหนองมาครองใจ.
.....พี่ดอกแก้ว...
|