สวัสดีวันเด็ก ๒๕๖๖

ศาลาเสือพิทักษ์

๐ สวัสดีเด็กๆทุกคน ๐


และแล้ววันเด็กก็เวียนมาถึง  จะต่างกันกับปีก่อนเก่าก็คือ ความห่างธรรม ห่างทาง และห่างคำที่เป็นมงคล
ด้วยชีวิตของลูกแต่ละคน ต่างถูกกรรมซัดให้ต้องไปตามอำนาจกรรม ต้องจากจรจากศาลาเสือพิทักษ์ไป
ไม่มีโอกาสสมาคมอบรมธรรมเช่นก่อน อย่างนี้เรียกว่าห่างธรรม คำสัญญาที่เคยตกลงกันไว้ว่าเรามีกันสองคนพ่อลูก
มีทางเดินไปเพื่อหลีก ละ ลด เลิกนั้น บัดนี้ลูกก็เดินแยกออกจากทางไปกันตามที่ชอบๆ ไปสนใจสิ่งแปลกใหม่ที่โลกสร้างมาล่อให้ติดบ่วง เดินไปตามกระแสโลก รับเรื่องโลกๆมาใส่ใจกันมากมาย อย่างนี้เรียกว่า ห่างทาง (ที่ควรดำเนิน)
และปล่อยให้อารมณ์ภายนอก คือเสียงต่างๆ และสิ่งที่ตาเห็น (จากการอ่านเรื่องราวคนอื่นสารพัดเรื่อง) มามีอิทธิพลต่อชีวิต อย่างนี้เรียกว่าห่างคำที่เป็นมงคล


เมื่อเป็นเช่นนั้นเป้าหมายของชีวิตที่เคย มีทานเป็นทุน มีบุญเป็นทาง จึงเลือนลางลง เป็นสาเหตุให้ใจลูกพ่อเร้าร้อน ซัดซ่าย ฟุ้งซ่านไปกับเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา โดยลืมคำว่าวิบากกรรมของตน และยังคิดเอาเองว่าต้องเป็นอย่างนั้นต้องควรอย่างนี้ เมื่อไม่สมดังคิด จิตก็โทสะ ลืมสิ้นโลกธรรมทั้ง ๘ พ่อมองดูแล้วการก้าวเท้าไปของลูกน่าหวาดเสียวจริงๆ


แต่ไม่สายไปหรอกลูก สลากยา (ธรรมะที่ลูกอบรมไปเยอะ) พ่อคิดว่ายังพอช่วยลูกได้นะ ด้วยการนำมาตรึกตรองและปรับเปลี่ยนตัวเองจากที่คุ้นเคยลงบ้าง จะขอใช้คำว่า คำสอนของพ่อเสมือนยา (ก่อนอาหาร) ลูกลองทานดูบ้างนะ ก่อนที่จะไปทานอารมณ์มื้อใหญ่ๆในโลกกว้างที่น่ากลัวและไร้สาระ คงพอจะช่วยบรรเทาอาการคุ้มคลั่ง (กิเลส) ลงได้บ้างนะลูก


แม้ลูกจะห่างธรรม ห่างทาง ห่างคำที่เป็นมงคล แต่พ่อไม่เคยห่างความใส่ใจลูกเลยนะ ขอให้ลูกพ่อกลับมาเป็นเด็กดีมีเป้าหมายได้นะลูก

ยังปรารถนาดีไม่เสื่อมคลาย

      พ่อเสือ

  ๑๔ มกรคม ๒๕๖๖