อยู่อย่างปลอดภัยในร่มเงาเสือพิทักษ์ (1)

พี่ดอกแก้ว

ที่กระทบคือวิบาก ที่กำลังกระทำคือกรรม ... ๑

คนเราอาจจะเก่งเกินกัน แต่ไม่เก่งเกินกรรม...๒

ทางโลกให้มองทางต่ำ ทางธรรมให้มองทางสูง ...๓

คิดแก้ไข ใจให้มีกุศล มองตนให้มากเรื่องยุ่งยากจะหมดไป ... ๔

คิด พิจารณา ทบทวน ใคร่ครวญ แล้วค่อยตัดสินใจ.... ๕

เชื่อว่าหลายคนจำได้ขึ้นใจกับคำสอนสั้นๆกระทัดรัดทั้ง 5 สำนวนนี้และยังมีอีกนับร้อยสำนวนที่ลูกศิษย์บางคนได้บันทึกไว้เพื่อเตือนใจตนเอง สำนวนเหล่านี้เป็นบทสรุปที่สำคัญในการนำธรรมะทางพระพุทธศาสนามาใช้ในชีวิตจริงเพื่อให้มีความไม่ประมาทและปลอดภัยจากโทษซึ่งโทษภัยทั้งหลายก็ไม่ได้เกิดมาจากผู้อื่นแต่เกิดมาจากการกระทำกรรมของเราทั้งสิ้น

พี่ดอกแก้ว

กิเลส – กรรม - วิบาก  เป็นวงจรวัฏฏะที่หมุนสืบเนื่องผ่านภพชาติจนนับไม่ถ้วน แต่ละชาติที่ผ่านมาก็สะสมเสบียงบุญ-บาปพอกพูนขึ้นมาเรื่อยๆ ตามความเคยชินจนกลายเป็นความถนัดและเป็นสันดานคือนิสัยที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดสิ่งที่แต่ละคนมีในวันนี้ เรื่องราวที่แต่ละคนได้พบล้นมีความแตกต่างกันทั้งแง่มุมและความพลิกผันของสถานการณ์โดยพื้นฐานทางพระอภิธรรมที่ได้เรียนกันมา ต่างก็ทราบว่า  รูปธรรมมี ๒๘ เจตสิกธรรมที่ 52 และจิตมี 1 โดยลักษณะแต่เมื่อแยกเป็นประเภทตามสภาพธรรมคือเจตสิกที่เกิดร่วมด้วยแล้วจะมีถึง 121 ดวงหรือโดยย่อมี 89 ดวง

จิตของปุถุชนคือมนุษย์เช่นเราที่ยังผูกพันอยู่ในกามภพ มีสิทธิเกิดขึ้นได้จำนวน54 ดวง ซึ่งในจำนวนนี้มีจิตที่เป็นตัวการสำคัญในการสร้างวงจรวัฏฏะคือกลุ่มของอกุศลจิต12 ดวง และมหากุศลจิต 8 ดวงรายละเอียดของจิตแต่ละดวงที่เรื่องราวที่นักศึกษาพระอภิธรรมสนใจใคร่รู้และสอบถามกันในขณะเรียนเสมอมาทั้งยังพยายามยกตัวอย่างเหตุการณ์ต่างๆ ขึ้นมาประกอบว่าจิตดวงนี้น่าจะมีการแสดงออกมาเป็นเหตุการณ์แบบนั้นแบบนี้ ..ก็เป็นความบันเทิงอย่างหนึ่งในการศึกษาและการแสดงความคิดเห็นและโดยความเป็นจริงแล้วจิตอกุศลจิต 12 ดวง และมหากุศลจิต 8 ดวงของแต่ละคนก็มีน้ำหนักของเจตนาที่แตกต่างกันแม้จะอยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน ณวินาทีนั้น ๆ จึงนำมาสู่ความแตกต่างกันในวันนี้

พี่ดอกแก้ว

การศึกษาพระอภิธรรมต้องใช้ความขยันหมั่นเพียรในการอ่านทำความเข้าใจและไต่ถามผู้รู้หรือครูผู้มีประสบการณ์โดยเฉพาะประสบการณ์ด้านการเจริญสติปัฏฐานเป็นสำคัญการเรียนกับครูที่มีความรู้ด้านปริยัติซึ่งยังไม่มีประสบการณ์ด้านการปฏิบัติอย่างเพียงพอ ก็อาจเป็นอันตรายสำคัญประการหนึ่งที่จะทำให้เกิดความสับสนมากกว่าความกระจ่างชัด แต่ทั้งนี้การศึกษาด้วยตนเองจากหนังสือหรือจากครูผู้สอนในชั้นเรียนต่างๆก็เป็นเรื่องที่ดีกว่าที่ไม่คิดจะศึกษาหาความรู้เพราะอย่างน้อยก็เป็นการทำความรู้จักคำศัพท์และเนื้อหาด้านสภาวธรรมซึ่งอาจสามารถกระตุ้นเตือนความรู้ความเข้าใจที่เคยสั่งสมไว้ในอดีตชาติมาส่งเสริมให้มีปัญญาที่จะพิจารณาเนื้อหาต่างๆ ได้อย่างสะดวก

เกริ่นมาหลายย่อหน้าก็เพื่อจะบอกกล่าวว่าการศึกษาพระอภิธรรมเป็นเรื่องที่ยากการสรุปสาระสำคัญของพระอภิธรรมเพื่อให้คนทุกชนชั้นเกิดความเข้าใจโดยพร้อมเพียงกันยิ่งเป็นเรื่องที่ยากมากๆเข้าไปใหญ่  แต่หลวงพ่อเสือท่านได้ทำสิ่งที่ยากมากเช่นนั้นให้เกิดขึ้นแล้วในบ้านเสือพิทักษ์ท่านมีถ้อยคำสำนวนกระชับสั้นที่กลั่นกรองออกมาจากพระอภิธรรมมาฝากเป็นข้อคิดข้อเตือนใจให้ลูกศิษย์ได้นำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ง่ายๆแม้จะยังไม่ได้เรียนปริจเฉทที่ 1 ที่ว่าด้วยเรื่องของจิตก็ตาม

หลวงพ่อท่านอบรม สั่ง สอนและเป็นตัวอย่างในการใช้หลักธรรมให้แก่ลูกศิษย์เสมอมารวมทั้งพยายามให้แต่ละคนเดินบนขาของตนเองพร้อมเผชิญภัยได้อย่างแข็งแรงแต่อย่างไรก็ตามความหนาทึบของกิเลสที่สั่งสมอยู่ในชีวิตลูกๆนั้นมีมากเกินกว่าจะเดินด้วยตนเองได้อย่างปลอดภัยจริง ๆ  

พี่ดอกแก้ว

เมื่อไม่นานมานี้ก็มีลูกศิษย์เก่าแก่คนหนึ่งที่พบเจอกับเรื่องราวน่าตกใจมาก   เพราะเงินก้อนสุดท้ายในชีวิตที่อุตส่าห์เก็บสั่งสมไว้ได้หายไปไม่เหลือแม่แต่บาทเดียวเสียงระล่ำระสาย วุ่นวายไม่สงบที่เล่าผ่านโทรศัพท์บ่งบอกถึงความเสียขวัญและหมดหวังพร้อมกับมีเสียงสะอื้นเหมือนร้องไห้ในระหว่างที่เล่า อ.  ฟังแล้วก็ตกใจมากและพยายามพูดให้เขาสงบใจลงให้เขาลองทบทวนความจำย้อนกลับไปที่ที่เคยซ่อนเงินไว้และพยายามนึกให้ออกว่าหลังจากที่หยิบเงินออกมาแล้วได้ทำอะไรกับเงินถุงนั้นอีกบ้าง

เขาเล่าว่า เขาเก็บเงินก้อนนี้มาทั้งชีวิตสะสมมาทีละเล็กทีละน้อยจากกำไรที่ได้จาการขายของไม่กล้านำไปฝากไว้ในบัญชีธนาคารเพราะเวลาไปถอนเงินก็จะมีพวกนักเลงมาตามประกอบตอนกดเงินแลวข่มขู่ให้กดเงินให้จึงติดสินใจเก็บเงินสดไว้ที่ตนเอง ในวันเกิดเหตุก็ได้หยิบถุงใส่เงินออกมาแล้วตั้งใจหยิบเงินออกมาจำนวนสามพันบาท เพื่อไปทำบุญบูชาพระคุณของหลวงพ่อเงินที่เหลืออีกกว่าแสนบาทยังอยู่ในถุงพลาสติกสำหรับซ่อนเงินแล้วจะได้ว่าวางถุงไว้บนโต๊ะที่นั่งทานข้าวในห้อง ในห้องนั้นเป็นห้องเล็กๆแบ่งให้หลายคนเช่าอยู่ร่วมกันและมีพื้นที่ส่วนกลางอยู่นิดหน่อยผู้ที่มาเช่าห้องก็เป็นพ่อค้าแม่ค้าแผงลอยที่หาเช้ากินค่ำขายของอยู่ในบริเวณใกล้เคียง

ห้องดังกล่าวจึงมีคนเข้าออกได้ตลอดเวลาปกติเขาจะไม่ลืมซ่อนถุงเงินไว้ในตู้เสื้อผ้า แต่ในวันดังกล่าวเขาจำไม่ได้ว่าได้ซ่อนไว้ให้ดีแล้วหรือยัง และก็ไม่ได้ล็อกกุญแจประตูห้องเอาไว้ด้วยเพราะเคยลืมกุญแจทำให้เข้าห้องไม่ได้ในขณะที่ให้คำแนะนำเพื่อให้เขาไปรื้อค้นข้าวของตามลำดับอยู่นั้น ใจก็เต้นตึ้กตั้กแล้วก็ระลึกถึงหลวงพ่อเสือขึ้นมาอย่างเร่งด่วน พอเขาตอบกลับมาว่าหาหมดทุกที่แล้วครับไม่เจอเงินที่ไหนเลย  ก็ได้บอกเขาไปว่า เดี๋ยวให้วางโทรศัพท์เลิกคุยก่อนแล้วให้นั่งลงยกมือพนมแล้วตั้งใจนึกถึงหลวงพ่อขอให้ท่านช่วย อธิฐานแรงๆตั้งใจถึงท่าน ขอบารมี ปาฏิหารของท่านช่วยลูกด้วยเถิด ( สอนให้เขาพูดเช่นนั้น)

พี่ดอกแก้ว

หลังจากนั้นเขาก็หายไปสักพักแล้วโทรกลับมาบอกด้วยเสียงที่ดีใจมากๆว่า เจอแล้วครับท่านอาจารย์  ถุงเงินวางอยู่บนโต๊ะที่ผมทานข้าวแต่ผมหาทุกที่แล้วและที่โต๊ะนี้หลายครั้งแล้วก็ยังไม่เจอพออธิษฐานถึงหลวงพ่อแล้วก็หาเจอเลย ....รู้สึกยินดีที่ได้ยินเสียงของความสุขแบบนี้และรู้สึกขอบพระคุณในบารมีของหลวงพ่อที่ทำให้คนคลายทุกข์ลงได้ที่จริงแล้วเงินของเขาจะหายจริงหรือไม่นั้นยังไม่ทราบแน่ชัดแต่เมื่อเขามีความสงบใจลงและระลึกถึงหลวงพ่อ  สิ่งดีๆ ก็เกิดขึ้นได้เพียงแต่ระลึกถึงท่านก็เหมือนมีที่พึ่งทางใจอยู่ตลอดเวลา

เป็นความจริงเสมอในทุกครั้งที่เราพบเจอกับสิ่งไม่คาดฝัน พบเหตุการณ์เกินความคาดหมายโดยเฉพาะเรื่องที่เป็นความเสียหาย  ใจของเราจะพุ่งไปหาที่มาของเรื่องราว คู่กรณี ความผิดหรือข้อบกพร่องของคนอื่น  เราลืมคำว่า “ที่กระทบคือวิบากที่กำลังกระทำคือกรรม”  และในยามที่ลูกๆประสบความทุกข์หลวงพ่อท่านก็ไม่เคยนำตอกย้ำซ้ำเติมให้เราจมดิ่งลงไปในความพลาดพลั้ง  แต่ท่านจะกอบกู้จิตใจและโอบอุ้มขึ้นมาจากห้วงอกุศล เพื่อให้หายเสียขวัญเสียก่อนแล้วท่านก็จะเริ่มต้นสอนในเรื่องเดิมๆ ใหม่อีกครั้งแบบไม่รู้จักเบื่อว่า “คิดแก้ไขใจให้มีกุศล มองตนให้มาก เรื่องยุ่งยากจะหมดไป” ซึ่งเป็นถ้อยคำที่ให้โอกาสเราเริ่มต้นใหม่ได้ตลอดเวลา และเพื่อมิให้ลูกๆมีความประมาทท่านก็จะย้ำเสมอว่า “ที่กระทบคือวิบาก ที่กำลังกระทำคือกรรม”ซึ่งเป็นคำที่บ่งถึงสังสารวัฏโดยตรง.

รอพบอยู่อย่างปลอดภัยในร่มเงาเสือพิทักษ์ ตอนต่อไป