สิ้นแสงเทียน

บุษกร

ริบหรี่ลงตรงปลายเทียนที่เนียนแสง
เคยสว่างกระจ่างแจ้งแข่งแขไข
มาวูบวับวิบลงตรงกลางใจ
โรยแรงไฟไร้แรงเพลิงให้เริงชนม์

ผ่านเหนื่อยยากตรากตรำจนชำนาญ
อดทนผ่านความร้อนในห้วงหน
เพราะชีพยังยั่งยืนต้องฝืนทน
เกิดเป็นคนต้องสร้างสว่างใจ

รู้ความดีหนีร้ายไม่กรายกล้ำ
หมั่นเน้นย้ำปัญญาเพื่อการให้
สว่างตนสว่างหนด้วยเปลวไป
แม้นมอดไหม้ก็คุ้มค่าชวาชัย

ผ่านมาเกินกึ่งหนึ่งครึ่งเทียนแล้ว
ลมพัดแผ่วน้ำตาเทียนยิ่งเวียนไหล
ความสว่างเริ่มลดลงในทันใด
รัศมีแห่งไฟก็แคบลง

อีกไม่นานกาลหนึ่งถึงเบื้องหน้า
ชวาลาคงดับสู่ความหลง
หมดแรงกรรมนำชีพให้ปลิดปลง
สู่เวียนวงวัฏฏ์ใหม่ไม่รู้วาร

.......พี่ดอกแก้ว...