ดอกแก้วบาน ตอนที่ ๓

วยุรี

ดอกแก้วบาน ตอนที่ ๓

โดย…พี่ดอกแก้ว


ทุ่งกว้าง…..เกินเดินได้ทั่ว
ฟ้ากว้าง…..เกินที่จะคาดคะเน
ชีวิตกว้าง…..เกินที่จิตใจแคบๆ จะสำรวจ



หมายถึงว่า… ชีวิตของคนเรานั้นกว้างมาก เขากับเราไม่เหมือนกัน ดังนั้น บริเวณที่กว้างนั้น คนใจแคบ คนใจดำ คนไม่ยอมรับความจริง จะไม่สามารถสำรวจได้ว่าสิ่งที่ทำนั้นถูกหรือ สิ่งที่ทำนั้นผิด


ครั้งหนึ่งขึ้นดอยอินทนนท์ มองลงมานี่ได้เห็นทุ่งนา หรือท้องทุ่งกว้างๆ กว้างมากๆเลย มันมีความลดหลั่นของท้องทุ่งผสมไปด้วยเมฆและหมอก ตอนนั้นดูว่าอย่างไร …ถึงเราจะอยู่ตรงนี้ หรือเราจะมีชีวิตเป็นคนที่นี่เราก็ไม่สามารถเดินได้ทั่ว เพราะว่าแต่ละคนมีงานมีหน้าที่ จะมีเวลาเดินสำรวจเป็นไปไม่ได้ ไม่เฉพาะเรา แม้ช่างรางวัดก็ดี เขาก็วัดในจุดที่ได้กำหนดมาเท่านั้นเอง

‏ ฉะนั้น เราจะเป็นเจ้าของที่มากขนาดใด ทุ่งกว้างมากขนาดใดเราก็ใช้ได้ไม่ทั่วแน่นอน


อันนี้ก็เป็นคำอุปมาไว้ว่า อย่าหามาก เพราะทำได้ยากนั่นเอง นะคะเช่นเดียวกับ ทุ่งกว้างเกินเดินได้ทั่ว ฟ้ากว้างเกินคาดคะเนว่าสุดขอบฟ้ามันอยู่ตรงไหน เพราะหาไม่เจอเลย

วยุรี

จะเป็นท้องทุ่ง หรือท้องฟ้าไม่สำคัญเพราะว่า สิ่งที่กว้างกว่าคือ ชีวิต

ชีวิตกว้างเกินกว่าที่จิตใจแคบๆจะสำรวจได้ เพราะชีวิตของเรานั้นต่างกว้างมากเลย ไม่อาจหยั่งรู้ได้ว่า เราทำอะไรลงไปบ้าง และเราจะทำอะไรลงไปอีก

ยิ่งคนจิตใจแคบๆ คือ คนอวดรู้ คนอวดดี คนไม่รู้และไม่ยอมรับรู้ คนรู้แล้วไม่ปฏิบัติ …ก็ไม่สามารถขจัดความมืดบอดของชีวิตได้

เปรียบไปแล้ว...ก็เหมือนกับว่าชีวิตนั้นกว้างเกินกว่าจิตใจของคนแคบๆ จะสำรวจได้ว่าอะไรเป็นเหตุ อะไรเป็นผล ให้เราได้รับและได้รู้ในทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นกับชีวิต เพราะส่วนมากเรามักเอาชีวิตนั้น ตัดสินทุกอย่างตามทิฏฐิของตนเองเสมอ.

พี่เณร

ขอบคุณมากครับคุณวยุรี
ที่นำข้อคิดดีๆมาฝากเสมอ