เฝ้าแต่คิด

บุษกร

เรื่องที่ผ่านกาลเก่าเฝ้าแต่คิด
วันละนิดจนคุ้นคบปัญหา
โดยเฉพาะความโศกเสียน้ำตา
ชำนาญกว่าเรื่องใดในคำนึง

คิดแล้วปวดรวดร้าวราวถูกย้ำ
เหมือนกรีดซ้ำอุราครานึกถึง
หลายประโยควนเวียนอย่างอื้ออึง
ดั่งศีรษะถูกตรึงปวดแทบตาย

ทั้งที่ไม่มีใครชวนให้คิด
แต่ว่าจิตเก็บเรื่องเก่ามาฉาย
คิดแล้วคิด คิดไปจนวุ่นวาย
เรื่องขยะมากมายฉายที่ใจ

แล้วคร่ำครวญหวนไห้ไม่อยากคิด
ใครหนอเล่ามีสิทธิ์ไปแก้ไข
นอกจากตนคนเดียวหาใช่ใคร
ที่สามารถเปลี่ยนใจไม่คิดครวญ

ที่ปวดหัวก็เพราะตัวนั่นแหละทำ
ที่แสนช้ำก็เพราะเราเฝ้ากำสรวล
ที่ไม่ลืมก็เพราะเราเฝ้าทบทวน
ที่ทุกข์ล้วนก็เพราะเราเลือกเขาเอง.

.....พี่ดอกแก้ว....

บุษกร

ชีวิตไม่ได้เป็นไปอย่างใจฝันแน่นอน เพราะเราไม่สามารถบัญชาชีวิตได้นั่นเอง.

มีอะไรมากมายที่เราอยากจะทำ...แต่ยังทำไม่ได้ ยังมีอีกหลายสิ่งที่เราอยากจะพูดให้คนอื่นเข้าใจ...แต่ไม่มีโอกาสพูดได้

เราอาจจะรู้สึกเจ็บปวด และไม่ได้รับการปลอบโยน แต่ถ้าเราเลิกคิดถึงสิ่งเหล่านั้นได้ก็ไม่ต้องรอใครปลอบใจ ไม่ต้องปวดร้าว เราทำได้ด้วยตัวเราเองแน่นอน

ทำดีกว่าคิดเรายังสามารถทำในสิ่งที่อยากทำได้อีก...ลงมือทำเลย ไม่ว่าผลมันจะออกมาอย่างไร ในที่สุดก็แค่เพียงผ่านอารมณ์ไปแค่นั้น ไม่ถาวร เพียงแก้ไขความคิด และมั่นมีจิตรู้ จะเป็นชีวิตที่มีค่ากว่า.