วางใจอย่างไรดี เมื่อสิ่งดีๆเปลี่ยนไป ?

ศาลาเสือพิทักษ์

ถาม วางใจอย่างไรดี เมื่อสิ่งดีๆเปลี่ยนไป ?

ตอบ วันเวลาเปลี่ยนแปรไปตามกาลจะเอาอะไรในเที่ยงแท้ย่อมหาได้ไม่ ดังนั้นควรฝึกจิตฝึกใจให้เห็นจริงรู้จริงตามสภาพธรรม เมื่อเห็นได้เมื่อใดเมื่อนั้นแหละความทุกข์ทั้งหลายทั้งมวลที่เกิดกับจิตใจ ก็ย่อมเกิดขึ้นได้ยาก จนกระทั่งหมอดหมดไปในที่สุด นี่คือทางแก้ไข ส่วนอื่นนั้นย่อมเป็นไปตามสภาพธรรม ดังที่พระตถาคตเจ้าทรงตรัสเทศนาไว้แก่มวลพระภิกษุนั่นเอง ว่า..

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ตราบใดที่พวกเธอยังหมั่นประชุมกันเนืองนิจ พร้อมเพียงกันประชุม เคารพในสิกขาบท ยำเกรงภิกษุผู้เป็นสังฆเถระ สังฆบิดร ไม่ทำตนให้ตกอยู่ภายใต้ตัณหา พอใจในการอาศัยอยู่ในเสนาสนะป่า ปรารถนาให้เพื่อนพรหมจรรย์มาสู่สำนักเพื่อความเป็นสุข
ตราบนั้นพวกเธอจะไม่เสื่อมเลย จะมีแต่ความเจริญส่วนเดียว.

ศาลาเสือพิทักษ์

พระโอวาทที่ทรงชี้ทางให้แก่พุทธบริษัททั้งหลายนั้น สำคัญและมีประโยชน์มากมายนัก ถ้าได้นำมาใช้กับชีวิตตน และประชุมชน.

แต่ก็ไม่สามารถบังคับดัดใจคนพาลได้ดอก... เพราะอัปริกหาริกธรรมนี้ เป็นธรรมของผู้รักสงบ รักความเจริญ รักสามัคคีเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องของคนทั่วไป โดยเพราะในหมู่ชนที่มาจากหลายทิศและมากไปด้วยทิฎฐิ ไม่พร้อมที่จะปรับปรุงตนให้เข้ากับธรรมฝ่ายเจริญ

แต่กระนั้นตัวของแต่ละคนก็ไม่ควรท้อใจในส่วนนั้น หันมาสร้างตนเองนะดีที่สุด พยายามเอาตนออกห่างทางแห่งความเสื่อมโดยไวนะ

เพราะทางชีวิตของใครๆต้องลิขิตเอง อย่ามีที่ยึดที่พึ่งอื่นนอกจากธรรมเลยนะ เพราะที่พึ่งอื่นนั้นไม่เกื้อประโยชน์ได้จริง.

ศาลาเสือพิทักษ์

พระพุทธองค์ยังทรงเทศนาอบรมไว้นะว่า..ตราบใดที่เธอไม่หมกมุ่นกับงานมากเกินไป ไม่พอใจในการพูดฟุ้งซ่าน ไม่พอใจในการนอนมากเกินไป ไม่ยินดีคลุกคลีด้วยหมู่คณะ ไม่เป็นผู้ปรารถนาลามก.. ตกอยู่ในอำนาจความปรารถนาชั่ว ไม่คบมิตรเลว...ไม่หยุดความเพียรเพื่อบรรลุคุณธรรมสูงๆขึ้นไปแล้ว. ตราบนั้นพวกเธอจะไม่มีความเสื่อมเลย มีแต่ความเจริญยิ่งๆขึ้นไปแน่นอน.

นี่ไง...ทางที่ควรดำเนินที่สุด ความวิเศษที่ยิ่งใหญ่ ไม่มีสิ่งใดเกินแล้วจากคำสอนของพระพุทธองค์ และเช่นเดียวกันสิ่งที่วิเศษยิ่งที่มีให้ทุกคนเสมอมา ก็ไม่มีมากไปกว่าพระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์นี่แหละ

ถ้าจะเน้นถามว่า..จะวางใจอย่างไรดีนั้น.. ขอตอบตรงนี้ว่า..วางใจให้ถูกต่อสภาพธรรมตามความเป็นจริง และต้องรู้จักความจริงเสียก่อน จะได้ไม่วางใจผิดๆไป

อัญชลี

สาธุค่ะ

พี่ดา

ทุกวันนี้เรายังคงดำเนินชีวิตตรงข้ามกับสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงเทศนาอบรมไว้ มิได้มีธรรมเป็นที่พึ่ง เพียงแต่เป็นผู้ที่มีธรรมเท่านั้น