ชีวิตนี้มีทุกข์เข้าบีบคั้น
ทั้งเธอฉันกายใจเธอมักไร้สุข
เดี๋ยวหิวโหยเมื่อยล้าพาให้ทุกข์
ต้องเร่งรุกตอบสนองกองขันธา
ทุกนาทีล้วนมีความเปลี่ยนแปลง
ด้วยผลแห่งสมุฏฐานทั้งสี่หนา
คือกรรม จิต อุตุ อาหาร ผู้นำพา
สังขตธรรมมาก็เปลี่ยนไป
ชีวิตจึงต้องเติมเพื่อเสริมพร่อง
ทดแทนการเรียกร้องจากเงื่อนไข
ทุกสาเหตุปัญหาจากกายใจ
ต้องทำกรรมเรื่อยไปไม่เพียงพอ
จะทุกข์กายหรือใจหากไขว่คว้า
เพื่อสนองตัณหานั้นบาปหนอ
ทะยานอยากเรื่อยไปไม่รั้งรอ
เหมือนผู้แบมือขออยู่ทุกกาล
รู้เริ่มใหม่รับเพียงไปแก้ไขทุกข์
เก็บมือซุกรู้จักพอไม่ต่อขาน
ทำสมเหตุสมผลให้พ้นพาล
ไม่สะสมสันดานชะลอมกลวง
กินแค่อิ่มไม่ลิ้มจนจุกล้น
เมื่อยอย่าทนทุกข์ไว้จนใหญ่หลวง
เกาที่คันไม่เมามันกลายแผลพวง
มีสติทุกห้วงตามอาการ
จะพบเห็นบางสิ่งที่เปลี่ยนไป
ทุกข์เก่าถูกแก้ไขจากสังขาร
การบำบัดช่วยคลายขันธมาร
แล้วบำบัดก็ถึงกาลหมดจำเป็น
เพราะความทุกข์เสื่อมไปไม่ต้องแก้
และความทุกข์ผันแปรให้พบเห็น
สตินำสำรวมสวมใจเย็น
การบำบัดหมดจำเป็นรู้ที่ใจ
ความพอดีย่อมมีให้รับรู้
ติดตามดูรู้พอต่อแก้ไข
ไม่เป็นเหยื่ออภิชฌาพาเพลินไป
สติปัญญาพาใจไม่พร่องเลย.
...พี่ดอกแก้ว...
|