ชีวิตมิได้มีอะไรมาก

พี่ดอกแก้ว

ชีวิตนี้มิได้มีอะไรมาก
นอกเสียจากรูปนามความพบเห็น
สุขหรือเศร้า สะดวกหรือลำเค็ญ
ต่างก็เป็นเพียงผลกรรมที่ทำมา

เพราะความเขลาเมาไปในบัญญัติ
จึงเจนจัดเสาะค้นและบ่นหา
สรรคำเรียกความรู้สึกที่นานา
เป็นภาษามากมายให้ติดตรึง

แท้ก็มีเพียงชอบใจ ไม่ชอบใจ
จะเรื่องไหนก็มีสองให้นึกถึง
เรื่องเฉยเฉยยังห่างไกลให้เคล้าคลึง
เพราะไม่ถึงอุเบกขาพาหวั่นไป

คนมากมายจึงคล้ายทะเลบ้า
ที่โถมหาที่มั่นอันสดใส
มีความเชื่อผิดเพี้ยนเวียนวนใน
จึงยอกย้อนเรื่อยไปในชีวี .