ครอบงำ

บุษกร

เมื่อผ่านกัปป์ลับล่วงดวงตาแล้ว
มนุษย์ต่างสิ้นแววความสดใส
บรรเลงกรรมนำบ่วงล่วงสู่ภัย
เพราะสิ้นไร้แสงทองส่องอินทรีย์

คลาดจากสุขรุกไล่สู่สายมาร
สิ้นบันเทิงธรรมบาลต้องหลีกลี้
มิอาจสู้ศาสตร์ใหม่ในปฐพี
ที่เร่งรี่สร้างภาพอาบลักษณ์ตน

บทถนนหนแห่งต่างแต่งแต้ม
เพื่อยั่วแย้มความกระหายให้หวังผล
เพียงสินทรัพย์นับชื่อลือหมู่ชน
ลบรอยผลคุณงามและความดี

ค่านิยมบ่มรากซากความหลง
เพื่อหมายคงความใหญ่ในโลกนี้
ต่างค้นหามายาประดามี
เข้าราวีตีต่อก่อราคา

หลงเส้นทางล้างเป้าหมายในสายธรรม
จึงครอบงำทิศทางอย่างออกหน้า
ความลุ่มหลงครอบครองนครา
อย่าหมายว่าธรรมจะเฟื่องเลื่องระบือ .

........พี่ดอกแก้ว.....