ลอยลำงามสง่าแม้น

ลอยลำงามสง่าแม้น		มณีสวรรค์
หยาดโพยม		เพียง หยันยั่วฟ้า
สายชลชุ่มฉ่ำฉัน		เฉกทิพย์ ธารฤา
ไหลหลั่งโลมแหล่งหล้า		หล่อเลี้ยงแรงเกษม
เรือเอยเรือพระที่นั่ง		พิศสะพรั่งกลางสายชล
ลอยลำงามสง่ายล		หยาดจากฟ้ามาโลมดิน
สุพรรณหงส์ทรงพู่ห้อย		งามชดช้อยลอยหลังสินธุ์
อวดโฉมโสมโสภิน		ลินลาศเลื่อนเตือนตาชม
นารายณ์ทรงสุบรรณ		ดังเทพสรรเสกงามสม
ปีกป้องล่องลอยลม		ดุจเลื่อนฟ้ามาล่องลอย
กระบี่ศรีสง่า		งามท่วงท่าไม่ท้อถอย
เรือครุฑไม่หยุดคอย		ยุคนาคคล้อยลอยเมฆินทร์
อสุรวายุภักษ์		ศักดิ์ศรีคู่อสุรปักษิน
พายยกเพียงนกบิน		ผินสู่ฟ้าร่าเริงบน
เรือแซงแข่งเรือดั้ง		พร้อมสะพรั่งกลางสายชล
เรือชัยไฉไลล้น		ยลเรือกิ่งพริ้งเพราตา
ยักษ์ลิงกลิ้งกลอกกาย		แลลวดลายล้วนเลขา
รูปสัตว์หยัดกายา		พาโผนเผ่นเป็นทิวธาร
นาวาสถาปัตย์		เชิงช่างชัดเชี่ยวชาญฉาน
ท่อนไม้ไร้วิญญาณ		ท่านเสกสร้างเหมือนอย่างเป็น
ฝีมือลือสามโลก		ดับทุกข์โศกคลายเคืองเข็ญ
ยิ่งยลยิ่งเยือกเย็น		เห็นสายศิลป์วิญญาณไทย
เจ้าเอยเจ้าพระยา		ถั่งธารามานานไกล
เอิบอาบกำซาบใจ		หล่อเลี้ยงไทยแผ่นดินทอง
รวงทองเหลืองท้องทุ้ง		แดดทอรุ้งเหนือเขื่อนคลอง
ข้าวปลามาเนืองนอง		เรือขึ้นล่องล้วนเริงแรง
วัดวาทุกอาวาส		พุทธศาสน์ธรรมทอแสง
น้ำใจจึงไหลแรง		ไม่เคยแล้งจากใจไทย
เกลียดใครไม่นานวัน		แต่แรกนั้นนานกว่าใคร
เจ้าพระยาหยาดยาใจ		คือสายใยหยาดจากทรวง
เห่เอยเห่เรือสวรรค์		เพลงคนธรรพ์ลั่นลือสรวง
ฝากหาวเดือนดาวดวง		อย่าลับล่วงอยู่นิรันดร์เทอญ.

ลินลาศเลื่อนเตือนตาชม