ดอกแก้วบาน ตอนที่ 1

วยุรี

ดอกแก้วบาน ตอนที่ 1
ยามดอกแก้วบานย่อมส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่ว เช่นเดียวกับพระธรรม คำสั่งสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า.
ที่พี่ดอกแก้วนำมากลั่นกรองออกมาเป็นข้อคิดให้กับพวกเราได้รับความหอมบ่อยๆ

ก่อนนี้เคยได้ยินคำพูดที่ว่า….ธรรมะ ยิ่งฟังยิ่งคม …ยิ่งดม ยิ่งหอมแล้วมาเข้าใจแจ่มแจ้งเอาตอนที่พี่ดอกแก้วสอนธรรมะในช่วงเช้าๆ (ประมาณปี พ.ศ.๒๕๓๖)
เพราะ

….บางครั้งธรรมะที่พี่ดอกแก้วนำมาสอนนั้น ยิ่งฟังก็จะรู้สึกว่าเรา(กิเลส)กำลังถูกเฉือดเฉือน ก็ที่รู้สึกว่า ….นี่ วันนี้โดนเข้าแล้ว …. แสดงว่าตอนนั้น…คมธรรมะฟันกิเลสเข้าไปแล้ว

และ…ที่ว่ายิ่งดม ยิ่งหอม เพราะเวลาพี่ดอกแก้วบรรยาย …บางครั้ง ฟังแล้วรู้สึกชื่นใจ สบายใจ ทำให้มีกำลังใจเดินหน้าทำความดีต่อไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง….ความรู้สึกที่หงุดหงิดไม่สบายใจ หายไปโดยไม่รู้ตัวเลย ..ในยามที่ได้ฟังธรรม

และเพราะ….ธรรมะ ยิ่งฟัง ยิ่งคม และ ยิ่งดมยิ่งหอม นี่เอง จึงทำให้พวกเราหลายๆ คนได้เปลี่ยนวิถีชีวิต พร้อมที่จะลิขิตกรรมดี พยายามหนีจากกรรมชั่ว ให้ได้

สัปดาห์นี้หลายๆ ท่านคงจะคิดถึงพี่ดอกแก้ว ก็เลยคิดว่า น่าที่จะนำคำสอนของพี่ดอกแก้ว(ในครั้งก่อนๆ) มาให้ท่านอ่าน
ดั่งที่ท่านเคยเกริ่นเอาไว้ว่า

“…เป็นเรื่องที่ตั้งใจว่าจะต้องพูดทุกเสาร์-อาทิตย์ และจะพยายามใช้ความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์ก็ดี ….จากเกมชีวิตก็ดี ทั้งของตนเองและผู้อื่นออกมาหยิบยื่นให้ท่านนำไปคิด นำไปใช้ หรือนำไปปรับปรุงเปลี่ยนแปลงชีวิตของตนเอง …”

อ่านแล้ว ท่านจะได้ตัดสินว่า… ธรรมะที่พี่ดอกแก้วสอนนั้น จะคมสักแค่ไหน และจะหอมสักเพียงใด จึงขอใช้ชื่อเรื่องที่นำมาเสนอนี้ว่า… ดอกแก้วบาน ณ ลานธรรมแห่งนี้

วยุรี

หยากไย่บนฝ้าขาว
เหมือนรอยร้าวบนความดี


โดย….พี่ดอกแก้ว
อันนี้เป็นปรัชญานิดๆ แค่นั้นเองนะคะ หรือเป็นการเล่นคำอันเกิดจากความรู้สึกว่า..ฝ้า…เราห้ามไม่ได้ เราจะบรรจงทาสีให้ขาวอย่างไร เราก็ไม่สามารถไปห้ามหยากไย่ไม่ให้ขึ้น…ไม่ได้ ฉันใดฉันนั้น ..ก็เหมือนกับรอยร้าวบนความดี ซึ่งถ้าเผื่อเราเรียนธรรมะแล้ว จะเห็นว่าทุกอย่างเป็นอนัตตา คือ บังคับบัญชาไม่ได้

แม้ผู้บรรจงแต่งแต้มเติมสีให้กับฝ้าหรือเพดานสูง จะพยายามปีนป่ายทาของที่สูงให้เป็นสีขาว แต่ในระหว่างที่ทำอยู่นั้น อะไรจะเกิดขึ้นเราก็บังคับบัญชาไม่ได้ อย่างเช่นหยากไย่ที่เกิดขึ้นมาเกาะบนฝ้านั้น

อย่างไรก็แล้วแต่…สีขาวที่เราตั้งใจทาอยู่นั้น มันเป็นความตั้งใจที่เกิดจากการกระทำในชาตินี้ ก็ไม่ผิดอะไรไปกับการเกิดมาในชาตินี้ เราทุกคนต่างมองเห็นและรับทราบว่า อะไรดี อะไรชั่ว ฉะนั้น ความดีความชั่ว …มันก็เป็นเพียงความรู้สึก แต่ความดีความชั่วนั้นต้องอาศัยบุคคลเป็นผู้ทำ อาศัยผู้ที่มีการเกิดเป็นผู้ทำ ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคล …ก็ไม่มีการกระทำคุณงามความดี หรือการกระทำชั่ว

วยุรี

เมื่อคนหนึ่งตั้งใจกระทำความดี… ขณะเดียวกัน ไม่มีใครสามารถบังคับบัญชาไม่ให้ผลของกรรมที่ทำไว้ในอดีตชาติปรากฏได้ ฉันใด ก็เหมือนกับหยากไย่ที่เราห้ามไม่ให้ขึ้นมาบนฝ้าขาวไม่ได้ ฉันนั้น

ถ้าเผื่อเปรียบแล้วก็คือ เมื่อเรารู้ว่ามันมีรอย เราก็ต้องยอมรับ และยอมรู้ว่าสิ่งที่เกาะนั้นเป็นเพียงวิบาก แล้วอดทนทาสีใหม่เมื่อมันหมองแล้ว

อำนาจความเพียร กับอำนาจวิบาก

วิบากเป็นเพียงผล แต่อำนาจการกระทำที่มีความตั้งมั่น ความเพียรที่ตั้งอยู่คงจะเป็นพลังให้เกิดความชนะขึ้นมาสักวัน

หมั่นดูแลและเอาใจใส่ตนเอง แล้วก็รักษาเป้าหมายความดีเอาไว้
ดั่งเนื้อเพลงในท่อนที่ว่า “…อย่ายอมแพ้มัน สักวันโชคชะตา กลับมาให้เรากำหนดเอง…”

คือ เมื่อเราสามารถเดินอยู่ในวงจรชีวิตเพียง ๗ ชาติ นั่นคือ การกำหนดชีวิตได้แล้ว
ก็ขอให้ทุกๆ ท่านเป็นพระโสดาบันโดยไว นะคะ
สวัสดีค่ะ

จาก พี่ดอกแก้ว

พี่เณร

ขอบคุณมากครับคุณวยุรี
ที่นำข้อคิดดีๆมาฝากเสมอ