อนิจจังวัฏฏะสังขารา

บุษกร เมธางกูร

เราท่านทั้งหลายต่างเดินทางชีวิตกันมานาน นานจนจำกันไม่ได้แล้วว่าเราทำอะไรลงไปบ้างในเส้นทางที่เดินผ่านมา แต่ก็คงไม่พ้นไปจาก บุญ และ บาป นั่นเอง

เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเราเหลือเวลาอีกเท่าไหร่ ที่ยังมีลมหายใจ ให้เราได้เพลิดเพลินสนุกสนานไปกับชีวิตที่แสนน้อยนิดนี้ และเราไม่มีทางรู้ได้เลยว่า ชีวิตภายหลังความตายนั้นเราจะไปที่ใด นี่คือความน่ากลัวที่สุด

จึงควรหยุดคิดและตรองให้ดีได้แล้ว ว่าเสบียงบุญของเรามีพร้อมหรือยังที่จะก้าวต่อไป หากยังไม่แน่ใจละก็ จงเร่งรีบถอยห่างจากบาปทั้งปวง และมุ่งมั่นสร้างสมกรรมดีได้แล้ว เพื่อความพร้อมที่จะทำให้เราไม่ขัดสนในทางชีวิตที่ยังแสนไกล.

บุษกร เมธางกูร

สิ้นสลายสายลมถมเป็นศพ
ชีวิตจบเวลามรณาสิ้น
ทิ้งกายเป็นท่อนไม้ทาบแผ่นดิน
ทั้งสุขโศกหมดสิ้นจากชีวี

สิ่งคว้าไขว่ได้มาคราชีพชื่น
มิยั่งยืนข้ามภพข้ามวิถี
มีก็เพียงสมบัติคือชั่วดี
ตามชีวีติดไปให้ผลงาน

ทรัพย์ของโลกเสื่อมค่าคราตายจาก
คำสรรเสริญล้นหลากที่กล่าวขาน
เพียงหลงเหลือฝากไว้ในตำนาน
เจ้าตัวหาชื่นบานหลังสิ้นลม

นาทีนี้มีสิ่งให้ครวญคิด
จะลิขิตอะไรไว้สะสม
บาปกับบุญสิ่งใดควรนิยม
เพื่อภพหน้าไม่ขมขื่นชีวี.