เสียงกระซิบข้างหัวใจ 1.

พี่ดอกแก้ว

เสียงกระซิบข้างหัวใจ

โดย : พี่ดอกแก้ว

คำพูดเล็กๆน้อยๆกับความเชื่อ   

"ถ้าหากชาติหน้ามีจริงแล้ว ขอให้ข้าพเจ้าได้พบกับ...หรือขอให้... จงบังเกิดแก่ข้าพเจ้าสมตามความปรารถนาด้วยเทอญ."

          เราคงเคยได้ยินถ้อยคำอธิษฐานหรือความตั้งใจในลักษณะนี้จากผู้คนหลายๆคน ฟังดูก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร มิหนำซ้ำยังดูน่าส่งเสริมให้เขาสมในปรารถนานั้น แต่ถ้าหากพิจารณาตามหลักความเชื่อทางพระพุทธศาสนาแล้ว ถ้อยคำดังกล่าวเป็นถ้อยคำของผู้ที่มีความเห็นผิดและขาดปัญญาทางธรรม ซึ่งในพระพุทธศาสนาเรียกว่า มิจฉาทิฏฐิ   เพราะอะไรจึงกล่าวอย่างนี้?

          คำตอบก็คือ เพราะชาติหน้ามีจริงอยู่แล้ว คำพูดดังกล่าวเป็นการตั้งความปรารถนาโดยอยู่บนพื้นฐานของความไม่รู้ที่ว่า ...ตราบใดที่ยังไม่ถึงซึ่งปรินิพพาน ชีวิตนี้ต้องมีการเวียนว่ายตายเกิดอย่างแน่นอน... การกล่าวด้วยความไม่เชื่อมั่นว่าชาติหน้าจะมีจริงหรือไม่อย่างนี้ จึงเป็นถ้อยคำที่สะท้อนถึงศรัทธาและปัญญาของพุทธศาสนิกชนผู้กล่าวโดยตรง ความเชื่อหรือศรัทธาพื้นฐานที่ควรจะมีของผู้ที่เรียกตนเองว่าพุทธศาสนิกชนก็คือ... เชื่อว่าการกระทำทาน  การบูชา   การสักการะ การกระทำบุญบาปเหล่านี้ย่อมมีผลแน่นอน เชื่อว่าโลกนี้คือการเกิดขึ้นของชีวิตสัตว์ต่างๆด้วยอำนาจของเหตุนั้นมีอยู่ เชื่อว่าโลกหน้าคือผู้ที่ตายไปแล้วจักต้องเกิดต่อไปด้วยเหตุของบุญของบาปที่ทำไว้นั้นมีอยู่ เชื่อว่าการทำดีทำชั่วต่อมารดา ย่อมจะเกิดผลได้แน่นอน เชื่อว่าการทำดีทำชั่วต่อบิดา ย่อมจะเกิดผลได้แน่นอน

พี่ดอกแก้ว

เชื่อว่ามีผู้ที่เกิดขึ้นมามีกายละเอียดเติบโตขึ้นมาทันทีเป็นตัวตนซึ่งแตกต่างกับมนุษย์นั้นมีอยู่ เชื่อว่าสมณพรหมณ์ผู้ปฏิบัติชอบนั้นมีอยู่ และผู้มีความรู้ยิ่งเห็นจริงประจักษ์ซึ่งโลกนี้ และโลกหน้าด้วยตนเองแล้วประกาศให้ผู้อื่นรู้ได้นั้นมีอยู่ในโลกนี้ ถ้าหากผู้ที่เรียกตนว่าพุทธศาสนิกมีความเชื่อเหล่านี้ นอกจากชีวิตของแต่ละคนจะมีความสุขสงบแล้ว ยังจะทำให้สังคมส่วนรวมมีความสุขตามไปด้วย

ถ้าหากพุทธศาสนิกชนมีความมั่นใจว่า การเวียนว่ายตายเกิด เรื่องของภพหน้าชาติหน้ามีจริงแน่นอน มั่นใจเหลือเกินว่าประเทศไทยคงมีความเจริญรุ่งเรืองมากกว่าที่เป็นอยู่ โดยเฉพาะความเจริญรุ่งเรืองของชีวิตตามหลักสัปปุริสธรรม การละเมิดศีลเพื่อเบียนเบียนผู้อื่นตั้งแต่ผลประโยชน์ขนาดเล็กไปจนถึงผลประโยชน์ขนาดใหญ่ หรือจนกระทั่งชีวิตของผู้อื่นนั้นก็คงจะมีสถิติคดีลดน้อยลงไปกว่านี้

เพราะพระพุทธศาสนามิได้มีเพียงหลักคำสอนเพื่อให้เกิดความศรัทธาเท่านั้น แต่ยังมีหลักปฏิบัติที่นำไปสู่การวัดผลได้อีกด้วย การประกอบทาน ศีล ภาวนา คือตัวชี้วัดที่สำคัญของแต่ละชีวิตว่ามีศักยภาพเพียงใด อย่างเช่นในเรื่องของทานนั้น ราคาทรัพย์สินหรือวงเงินที่กระทำทานมิใช่ตัวชี้วัดคุณภาพของทานที่กระทำ แต่ตัวชี้วัดที่สำคัญก็คือ เจตนาและปัญญาของผู้ให้ทาน คุณธรรมของผู้รับทาน และสิ่งที่นำมากระทำทาน หากมีความเลิศในประการต่างๆ ผลของการกระทำทานนี้ย่อมมีผลมากมีอานิสงส์มาก อย่างนี้เป็นต้น   แต่เป็นที่น่าห่วงใยที่ในปัจจุบันนี้

พี่ดอกแก้ว

   ผู้ที่กล่าวอ้างว่าตนเองเป็นพุทธศาสนิกชนนั้น กลับมีความรู้ความเข้าใจที่ผิดเพี้ยนไปจากหลักธรรมที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้อย่างมากมาย แนวทางการสอนที่หลากหลาย ความรู้ความเข้าใจที่ถ่ายทอดจากความคิดและประสบการณ์ส่วนบุคคล กลับกลายเป็นสิ่งที่น่าเชื่อถือและถูกถ่ายทอดไปสู่ลูกศิษย์รุ่นต่างๆตามระยะเวลา จนในขณะนี้อาจไม่รู้แล้วว่า หลักคำสอนที่แท้นั้นเป็นอย่างไร แล้วก็พากันโต้เถียงในคำสอนที่ต่างจากความเชื่อของตน ซึ่งในพระพุทธศาสนานั้นระบุเรื่องของความเชื่อไว้ว่า ต้องเป็นความเชื่อที่ประกอบไปด้วยปัญญา ..ดังที่กล่าวแล้วในข้างต้น

         ในโอกาสที่วันมาฆบูชาจะเวียนมาครบวาระสำคัญของชาวพุทธทั่วโลกอีกวาระหนึ่ง จึงขอชักชวนพุทธศาสนิกชนเข้าสู่การปฏิบัติบูชาด้วยการเริ่มสำรวจจิตใจของตนว่ามีความเชื่อหรือศรัทธาในหลักข้างต้นครบสมบูรณ์แล้วหรือไม่ เพื่อจะได้เติมต่อศรัทธาให้เพียบพร้อมยิ่งขึ้นแล้วเข้าสู่การขัดเกลาชีวิตด้วยศีล สมาธิ และปัญญาให้ยิ่งขึ้นไปและอย่าเพียรแต่เพ่งโทษไปยังผู้ไร้ศาสนาว่าสร้างความเดือดร้อนให้สังคมเพียงฝ่ายเดียวอยู่เลยและขออนุโมทนากุศลที่ประกอบด้วยศรัทธาของแต่ละท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ด้วยความปรารถนาดี
พี่ดอกแก้ว