ถึงจะหลงทางบ้าง แต่อย่า....เสียทาง
ธรรมชาติให้ทุกอย่างแก่ชีวิตเรามากมาย แล้วที่สุดธรรมชาติก็เอาสิ่งเหล่านั้นคืนไป แต่ชีวิตธรรมชาติมิได้เอาไปด้วย เขาปล่อยให้เราไปต่อๆ และต่อไปดังนั้น...เราจึงควรหัดใจให้ยอมละทิ้งการมีที่เกิดจากธรรมชาติดูบ้าง ด้วยการเลือกหาทางเอง แล้วใช้ชีวิตเดินบน “ทาง” ถึงจะหลงทางบ้าง แต่อย่าเสียทาง
“ทาง” ที่พูดถึงนี้คือกุศลกรรม นะคะ เพราะว่าเราเกิดมาเป็นมนุษย์ เราก็เกิดด้วยกุศลนำเกิด ฉะนั้น การเกิดเป็นมนุษย์นับว่าเป็นผู้ที่โชคดี เพราะว่ามีผู้อุปการคุณทำให้เราได้รู้จักการสนองตอบบุญคุณท่าน เช่น พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ญาติพี่น้อง ฯลฯ เราก็จะได้มีโอกาสแสดงออกซึ่งความเข้าใจ ความรู้จัก และนำเอาความเข้าใจ ความรู้จักนั้น มาใช้ให้ประจักษ์กับตนเองว่า เราควรจะทำอย่างไร
การเป็นมนุษย์นั้นก็นับว่าเป็นบุญวาสนาที่เราจะได้มีโอกาสกระทำคุณงามความดี ซึ่งต่างกับภพภูมิที่ต่ำกว่า และที่สำคัญก็คือ เรายังมีโอกาสได้เรียนรู้หลักของความเป็นจริง ในแง่เชิงความคิดว่า การที่เราเกิดมาเป็นคนนั้น เรามีพร้อม แทบจะเรียกว่าพร้อม คือ อาหาร ตั้งแต่เล็กจนโตมาเราก็ดื่มนม แล้วก็มีผู้ช่วยให้เราดื่มได้ แม้ที่อยู่อาศัย ก็บนตักแม่ บนเอวพ่อ เครื่องนุ่มห่ม แล้วก็ยารักษาโรคต่างๆ ก็เช่นเดียวกัน
ฉะนั้นการเกิดเป็นมนุษย์จึงแทบจะมีพร้อม ซึ่งเมื่อเรามองไปในภพภูมิที่ต่ำกว่าเรา เช่น เต่า พอออกจากไข่ก็คลานลงทะเลไป ก็ไม่มีแม่ ไม่มีผู้อุปการะ เป็นต้น ฉะนั้น เราจึงมีพร้อมแทบเรียกว่าจะพร้อมแล้ว แต่เพราะความไม่รู้จักพอของความมีนี่เอง จึงทำให้เราตะเกียกตะกายไขว่คว้า ซึ่งการได้มาครั้งหนึ่ง ก็เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้ความทะยานอยากนั้นเจริญขึ้น
| 
โพสต์ 2021-12-27 20:29:47
