ลูกรักของพ่อ
ชีวิตนั้นน้อยนิด ดั่งที่ลูกได้ยินมา คนที่อยู่กับเรา
ก็เหมือนผูกมือจูงมือกันด้วยเส้นด้าย บางเบาพร้อมจะขาด
สมบัติเหมือนก้อนหินชนิดต่างๆที่ต่างยกให้มีค่าต่างกันไป แต่มันหนัก
อย่าใช้เวลาที่เหลือน้อยนิดไปกับความคิดฟุ้งซ่านมากไปเลย
อย่าลืม ไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์จริงแท้ ทุกอย่างก็แค่อุปาทาน
เส้นทางที่เหลือกันนั้นสั้นนักพอย้ายภพ ทรัพย์สินก็บินหายไปจากความเป็นเจ้าของ เปลี่ยนไปตามวิบากเขา ..แต่วิบากเรานะซิมันมีอานุภาพมาก
อย่าลืมว่าวิบากก็คือกรรม แต่ที่เรียกวิบากเพราะกำลังส่งผลนั่นเอง
วันนี้และวันที่ผ่านๆมาทำอะไรอยู่ อาจิณกรรมที่ปลายทางชีวิตนี่อย่าประมาทนะว่ามีพลังน้อย เพราะเมื่อเราเสพบ่อยๆ มันจะคุ้นเคยและจับจ้องจิตเราได้เสมอ
พ่อยินดีกับทานมัยที่ลูกเพียรสร้าง
สุขใจเสมอที่ลูกบอกให้พ่อร่วมอนุโมทนาทุกครั้ง
พ่อรอลูกบอกพ่อว่า ลูกถือศีลได้ดีขึ้นโดยเฉพาะเรื่องวจีกรรม ทั้ง 4
และพ่อยังเฝ้ารอลูกเสมอที่จะเป็นผู้มีปัญญาในปัญหาชีวิตได้ อย่าใจจดจ่อตลอดมา