อิ่มบุญ อิ่มธรรม ตอน 2.

พี่ดอกแก้ว

บทที่ 2

วันนี้เรามีชีวิตในฐานะมนุษย์ ก็อย่าเพิ่งสร้างทางชีวิตถอยลงไปสู่ความเป็นเปรต จึงต้องให้..ให้ขาด อย่าให้..ให้เข็ด

การจัดเตรียมภัตตาหารสำหรับทำบุญในวันนี้ จึงได้แจ้งไปทางวัดว่าให้จัดเตรียมสิ่งที่เหมาะสมที่สุดสำหรับพระสงฆ์ไม่ว่าจะเป็นอาหารของภาคเหนือ ภาคอีสาน ภาคกลาง หรือภาคใต้ ขอให้จัดให้ดีเพื่อจะได้บำรุงร่างกายของท่านต่อไป

และไม่ต้องเผื่อโยมที่ไปร่วมงาน แม้ก่อนหน้านั้นคุณณัฐรัชต์ สายเงิน หรือ “คุณสังเวียน” ที่พวกเรารู้จักดีในน้ำใจและความอ่อนน้อมถ่อมตนทุกครั้งที่อยู่กับพี่น้องเสือพิทักษ์ได้มีความประสงค์ที่จะบริจาคเงินจำนวนหนึ่งหมื่นบาทเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายและเลี้ยงอาหารพี่น้องทั้งหมดที่มาทำบุญในวันนี้ และขอหมายเลขบัญชีธนาคารสำหรับโอนเงินในทันที

ในเรื่องการโอนเงินนั้นก็ได้รับคำเตือนจากหลวงพ่อมาว่า “การใช้นิ้วกดโทรศัพท์นั้นใช้เวลาแป๊บเดียว มันสั้นเหลือเกินในการตั้งเจตนา พอกดเสร็จปุ๊บเจตนาก็หมดตามไปด้วย เป็นการทำบุญที่สั้นเกินไป ..อะไรที่เป็นบุญ ให้ทำให้ยาวหน่อย ส่วนอะไรที่เป็นบาปก็ทำให้มันสั้นๆ”

จึงได้ให้ข้อคิดกลับไปว่า ครั้งนี้เราจะทำบุญให้เกิดบุญจริงๆ หากต้องการถวายสิ่งใดก็ให้จัดเตรียมสิ่งนั้นมาถวายด้วยตนเอง เช่น ซื้อผลไม้อย่างเงาะทุเรียนอย่างดีๆ มาถวาย และให้ซื้อมาแบบพอดีสำหรับพระ 9-10 รูป

อย่าเปิดโอกาสให้ผู้ที่มาร่วมงานเกิดความรู้สึกอยากรับประทานในอาหารที่จัดเตรียมไว้สำหรับถวายพระ เช่น คนที่ชอบรับประทานทุเรียน ถ้าเห็นว่ามีการจัดไว้เผื่อแล้ว ก็อาจตั้งเจตนาไว้เลยว่าจะต้องกินให้ได้หรือได้กินในงานนี้แน่ๆ

พี่ดอกแก้ว

สำหรับเงินที่ตั้งใจจะเลี้ยงอาหารพี่น้องที่มาร่วมงาน ก็ขอให้จัดแบ่งไว้สำหรับพาไปรับประทานอาหารที่อื่นต่อไป ในครั้งนี้ ขอให้ตั้งเจตนาว่า เราขับรถออกจากบ้านมาพร้อมกับภรรยาก็เพื่อไปทำบุญเลี้ยงพระ เมื่อมาถึงวัดแล้วก็ตั้งใจทำบุญตั้งใจประเคนภัตตาหาร และเมื่อเสร็จงานแล้วก็ค่อยวางแผนกันต่อไปว่าจะไปรับประทานกันที่ไหน

เพราะน้องเขาจดจำคำเตือนคำสอนของหลวงพ่อแล้วนำไปปฏิบัติอยู่เสมอโดยเฉพาะเรื่องของความไม่ประมาท ซึ่งได้รับทราบจากการบอกเล่าต่อมาว่า

น้องเขาประทับใจที่สุดกับเหตุการณ์ที่ได้มีโอกาสพยุงหลวงพ่อเพื่อไปทำพิธีที่หน้าพระวิรุณหธรรมรังสีบุษรเมธังกุโร พระประธานของมูลนิธิ ในระหว่างที่พยุงอยู่นั้นหลวงพ่อได้สอนน้องเขาว่า เดินอยู่ก็ให้ระวังนะ เพราะมีมดมีแมลงอยู่ตามพื้น จะก้าวไปทางไหนก็อย่าไปเหยียบย่ำเบียดเบียนชีวิตของเขา ให้มองให้ดีก่อนที่ก้าวเท้าออกไป น้องเขารู้สึกประทับใจกับบรรยากาศตรงนั้นเพราะ “เรามีกันสองคนพ่อลูก” จริงๆ เหมือนเป็นการสอนเขาโดยเฉพาะ และเป็นเสียงพูดที่อยู่ใกล้หูของเขามากๆ

พี่ดอกแก้ว

ในแต่ละปีน้องสังเวียนและครอบครัวตลอดจนมิตรสหายที่มีความเคารพศรัทธาในหลวงพ่อท่าน ก็จะพากันไปที่วัดสามกอเพื่อทำความสะอาดวิหารที่ประดิษฐานรูปปั้นของหลวงพ่อ ในบางปีก็ไปปรับปรุงเปลี่ยนพื้นกระเบื้องหรือทาสีเพื่อให้วิหารอยู่ในสภาพดีสร้างความสบายกายและสบายใจให้แก่ผู้ที่ไปกราบสักการะ

และปีนี้ก็เช่นกันที่น้องเขาเป็นตัวแทนพวกเราทุกคนไปขัดล้างทำความสะอาดวิหารให้อยู่ในสภาพดีเพื่อทำกิจการงานอันเป็นกุศลถวายหลวงพ่ออีกทางหนึ่ง ก็ขออนุโมทนาไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะการเตรียมงานทำบุญในครั้งนี้มีความฉุกละหุกมากคล้ายจุลกฐินที่ต้องจัดการให้เสร็จอย่างเร่งด่วน ปรึกษากับน้องๆ ไม่กี่คนเมื่อสัปดาห์ก่อนและคิดจะทำเงียบๆ  เพราะต้องบอกให้ทุกคนทราบว่ามีความเกรงใจแต่ละคนอย่างมากๆ

เดิมคิดจะทำบุญกันแค่สี่ห้าคนเพราะไม่อยากรบกวนใครในภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ที่ต้องระมัดระวังการใช้จ่าย เพราะมีน้องๆ บางคนจะมีรายได้ไม่คงที่ มีรายได้จากการสอนเป็นรายชั่วโมง ซึ่งไม่ได้มีประจำทุกวัน และปกติก็ทำบุญสม่ำเสมออยู่แล้ว หากต้องแบ่งเงินมาทำบุญตรงนี้อีกก็จะเป็นการเบียดเบียนตัวเอง

พี่ดอกแก้ว

หรือบางคนมีอาชีพค้าขายอย่างคุณสนอง รัตนน้อย  ที่ขายของมือสองอยู่แถวเยาวราชก็อาจมีกำไรต่อวันที่ไม่มากนัก หรือน้องบางคนที่มีเงินค่าจ้างเป็นรายเดือนก็อาจจะไม่เพียงพอต่อค่าใช้จ่ายที่มีอยู่แล้ว ก็คิดถึงความพร้อมในส่วนนี้ของแต่ละคน

นอกจากนี้ก็ได้ปรึกษาพระผู้ใหญ่ว่า ควรจัดอะไรเป็นเครื่องสังฆทานบ้าง พระท่านให้คำแนะนำว่าควรถวาย “ปัตตาเลี่ยนหรือแบตตาเลี่ยนแบบไร้สาย”ราคาอันละ 1,200 บาท  เพื่อให้พระท่านใช้แทนมีดโกนในการปลงผม โกนหนวด โกนคิ้ว ใช้งานง่ายไม่เกิดบาดแผล และพกพาสะดวก

พี่ดอกแก้ว

ก็คิดถึงน้องๆ หลายคนที่อยากจะชวนมาเป็นเจ้าภาพเพื่อจะได้ถวายด้วยมือของตนเอง และคุณสุพรรณทราบเรื่องนี้ก็บอกมาว่าขอเป็นเจ้าภาพทั้งหมดเอง ก็ตอบไปว่าไม่ได้หรอก แม้คุณสุพรรณจะพร้อมบริจาคทุกเมื่อแต่พี่น้องคนอื่นๆ เขาก็อยากบริจาคเช่นเดียวกัน และเมื่อนึกถึงความเป็นครอบครัวเสือพิทักษ์แล้วในใจก็อยากให้ทุกคนมีส่วนร่วมในการทำบุญถวายกุศลแด่หลวงพ่อท่านด้วย

เมื่อแจ้งข่าวการทำบุญออกไปก็มีผู้มีจิตศรัทธาในการทำบุญและพี่น้องเสือพิทักษ์หลายๆ คนได้ร่วมบริจาคเงินเข้ามา จึงได้ตั้งใจรวมเงินทุกบาทของทุกคนเข้าเป็นกองเดียวกันเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายทุกส่วนตามที่เล่าไว้ข้างต้นแล้ว แต่ก็ยังมีงานยากอีกอย่างหนึ่งคือการจัดคนเข้าถวาย เพราะตามรายชื่อที่แจ้งมาว่าจะมาร่วมทำบุญนั้นมีน้อยกว่าชุดของที่จะถวาย เมื่อวานจึงได้พยายามจัดรายชื่อเอาไว้เพื่อไม่ให้การถวายขลุกขลักและแต่ละคนก็จะได้ตั้งใจทำบุญด้วยมือของตนเองได้อย่างเต็มที่ ซึ่งในวันนี้ก็มีผู้มาร่วมงานเพิ่มอีกหลายท่านแต่ก็จะจัดให้แต่ละคนได้มีโอกาสทำบุญด้วยมือของตนเองได้อย่างทั่วถึงแล้ว ใครสะดวกจะไปถวายคู่กับใครก็ทำได้เลยเพราะทุกสิ่งทุกอย่างมาจากเงินที่ร่วมทำบุญของทุกคน

พี่ดอกแก้ว

สำหรับพี่ๆ น้องๆ ที่ไม่ได้มาร่วมร่วมงานก็ขอให้ได้รับทราบว่าเงินของท่านนอกจากจะใช้ในการทำบุญเลี้ยงพระครั้งนี้แล้ว ส่วนที่เหลืออีก 9,300 บาท ก็ได้ถวายให้แก่วัดศรีประวัติทั้งหมด ก็ขอให้ตั้งจิตระลึกถึงกุศลทานและร่วมอนุโมทนาแก่กันอีกครั้ง

คงต้องบอกว่าวันนี้เป็นวันที่เรายังมี “โอกาส” และโอกาสอย่างนี้จะมีอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ เราจึงต้องเริ่มต้นและกระทำหดี  หลวงพ่อท่านบอกว่า “ไปเถอะไปเริ่มต้นให้ดี เพราะปีหน้าอาจจะไม่มีโอกาสที่จะรวมตัวแบบนี้อีกก็ได้ รวมตัวพี่น้องที่เหลือกันอยู่แค่นี้มาทำบุญด้วยกัน แล้วไปกินข้าวด้วยกัน”   จำนวนที่เหลือกันแค่นี้ และแต่ละคนก็เหลือเวลาน้อยลงทุกที  หลายคนได้ล้มหายตายจากไปมากในช่วงโควิดซึ่งเราก็อาจไม่ได้ทราบข่าว  ผู้เฒ่าที่เหลืออยู่ตอนนี้และยังไปหาได้อยู่ก็คือป้าหมอจำเนียร  อายุ 92 ปีซึ่งก็ไปไหนไม่ไหวแล้ว และก็มีคุณป้าอัมพาอายุ 88 ปี แล้วก็ต้องใช้ไม้เท้าเดินไปไหนก็ไม่สะดวก และที่นั่งอยู่ตรงนี้ก็มีวัยเป็นผู้อาวุโสที่กำลังเป็นผู้เฒ่าทั้งนั้น ชีวิตจึงไม่มีอะไรแน่

เป็นอย่างไรบ้างคะ การรายงานเรื่องราวในวันงาน 22 มิถุนายน มาให้อ่าน ให้ทราบกันตรงนี้ หวังอย่างยิ่งว่า จะสามารถทำให้พี่ๆน้องๆทุกคนที่เข้ามาอ่าน ได้เกิดกุศลร่วมได้บ้างนะคะ....รอพบ ตอนต่อไปนะคะ