อยู่อย่างปลอดภัยในร่มเงาเสือพิทักษ์ (8)

พี่ดอกแก้ว

หลักธรรมในพระพุทธศาสนามีไว้เพื่อสอนให้เข้าใจความจริงของชีวิตและธรรมชาติเพื่อให้อยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขในเบื้องต้น และสร้างความสุขอย่างยั่งยืนในเบื้องปลาย แต่การนำหลักธรรมมาใช้ในชีวิตนั้นมีความแตกต่างกันจึงยังมีความวุ่นวายหรือทะเลาะเบาะแว้งกันอยู่

หลักการสำคัญของการประพฤติธรรมมืใช่การเพ่งเล็งที่คนอื่นว่านำหลักธรรมมาใช้ได้มาหรือน้อยหรือติติงความประพฤติของใครต่อไป วิพากษ์วิจารณ์คาดเดาไปตามอารมณ์เรามักจะคาดหวังให้คนอื่นเป็นคนดี แต่ไม่ได้ตั้งความหวังว่าตนเองจะดีขึ้นกว่าเดิม   ดีขึ้นกว่าเมื่อวันวาน และจะดีขึ้นเรื่อยๆ

ในยามปกติเราอาจมีความประพฤติที่อยู่ในหลักธรรมแต่เมื่อใดที่โทษภัยหรือวิบากร้ายโถมถาเข้ามา  เราอาจพร้อมที่จะเป็นคนเห็นแก่ตัวหรือเอาตัวรอดไว้ก่อนหรือเอาเปรียบผู้หนึ่งผู้ใดที่เขาเคยเปิดทางให้ความช่วยเหลือเอาไว้  เพราะเรากลัวว่าเราจะลำบากอย่างนั้นอย่างนี้    การพึ่งพาตนเองจึงเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราคิดจะกระทำเมื่อยังมีตัวเลือกให้พึ่งพาได้...ผู้อื่นปวารณาเปิดทางทำบุญของเขาไว้  เราก็เปิดทางของความโลภเดินเข้าไปยังทางสายบุญของคนอื่นด้วยความกระหยิ่มใจ

...ตัวอย่างเหล่านี้ยกขึ้นมาเพื่อชวนให้คิด และรายละเอียดของกระบวนการคิดเมื่อได้กระทบกับอารมณ์ต่างๆ จะมีความหยาบหรือละเอียดก็ขึ้นอยู่กับปัญญาของแต่ละบุคคล

พี่ดอกแก้ว

การสร้างกระบวนการคิดพิจารณาสภาพธรรมตามความเป็นจริงสำหรับนักศึกษาพระอภิธรรมในศาลาเสือพิทักษ์  จึงเริ่มต้นที่ชมรมละกิเลสก่อนที่จะก้าวเข้าสู่ห้องกรรมฐาน  ชมรมละกิเลสคือชั้นเตรียมอนุบาลที่ฝึกชีวิตให้เริ่มมีวินัยและมีการฝึกสติให้มีคุณภาพ  โดยเป็นการฝึกในระยะเวลาสั้นๆแต่ก็มีประโยชน์มากเพราะฝึกอยู่กับสิ่งที่เป็นปัจจุบันแบบหัดเรียกชื่อสิ่งต่าง ๆให้ถูกต้องเสียก่อน ก่อนที่จะแยกตัวไปเข้าห้องกรรมฐาน

หลายคนผ่านการฝึกฝนในชมรมละกิเลสและก้าวเข้าสู่ห้องกรรมฐานแล้วหลายรอบแต่เมื่อออกมาอยู่ในสภาพปัจจุบันก็ยังมีความนึกคิดที่ไม่เหมาะสมอยู่มาก  ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะว่ายังไม่เกิดญาณปัญญา ที่จะประหานกิเลสเป็นสมุทจเฉท


หลวงพ่อท่านบอกว่า ควรอนุโมทนาในความดีที่เขาได้ทำคือความตั้งใจที่เขาฝึกชีวิตให้มีเนกขัมมะสละออกจากความสุขทางโลกเพื่อไปปฏิบัติธรรม แม้จะยังไม่มีวิปัสสนาปัญญาเกิดขึ้นแต่ก็มีสติปัญญาเกิดขึ้นในแต่ละขณะจิตที่เขากำหนดรูปนามซึ่งมิใช่ความเป็นตัวตนคนสัตว์  เหล่านี้คือสิ่งที่ควรอนุโมทนา

พี่ดอกแก้ว

ชีวิตของปุถุชนที่ยังเต็มไปด้วยกิเลส จึงมีสภาพเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายหลวงพ่อท่านจึงให้หมั่นฝึกสติปัญญาให้เกิดขึ้นมากๆ   เพื่อรับมือกับความตกต่ำของทางโลกที่นับวันจะมีมากยิ่งขึ้นเป็นไปตามกระแสของช่วงปลายพุทธกาลที่พุทธศาสนิกชนเสื่อมถอยจากเบญจศีลเบญจธรรม และความเป็นภิกษุตามพระธรรมวินัยท่านให้กลับมามองที่ตนเองและสำรวจตนเองว่าเรามีส่วนในการทำความเสื่อมเหล่านั้นให้เกิดขึ้นหรือไม่  

“หลีกละ ลด เลิก” เป็นคำสอนสำคัญอีกประการหนึ่งที่ฝังอยู่ในใจของลูกๆอาจเรียกว่าเป็นคำบริกรรมเพื่อดึงสติให้กลับมาพิจารณาที่ตนเองแบบค่อยเป็นค่อยไปไม่หักด้ามพร้าด้วยเข่า  เพราะเรายังเป็นเด็กน้อยในทางธรรม  ท่านให้หลีกออกจากการยุ่งไม่เข้าเรื่องอะไรที่ไม่ใช่กิจโดยตรงก็ให้หลีกออกมาอะไรที่เป็นสิ่งไม่ดีก็ให้หลีกออกมาเสียก่อน เพื่อตั้งหลักชีวิตให้ห่างไกลจากสิ่งที่เป็นปัญหาหรือสาเหตุของปัญหา หลีกจากความวุ่นวายในครอบครัวและการงานออกมาก่อน มาหามุมสงบเพื่อพิจารณาจากนั้นก็ค่อยๆ ละพฤติกรรมบางอย่างโดยไม่ปล่อยชีวิตให้ไหลไปตามกระแสอยู่ตลอดเวลาเมื่อละได้บ่อยเข้าก็จะลดและคุมพฤติกรรมไม่ดีเหล่านั้นให้มีปริมาณน้อยลงไปเรื่อยๆ และเลิกได้ในที่สุดถ้าไม่หยุดความเพียร

ส่วนใหญ่เรามักเป็นผู้มีความเพียรน้อยและผลัดวันประกันพรุ่งเพราะคิดว่ายังอยู่ใกล้ครูยังมีครูสอน  ร่างกายยังแข็งแรง   ยังมีทรัพย์สมบูรณ์  จึงยังคงพฤติกรรมแย่ๆ นั้นไว้ และแล้วเวลาก็ผ่านมาเรื่อยๆจากกล้าไม้ ก็เป็นไม้อ่อนและกลายเป็นไม้แก่ในที่สุด ซึ่งมีพฤติกรรมที่ไม่ได้หลีก ละลด เลิก  เกาะติดตามมาจนชัดเจน หลายคนเอือมระอากับบุคคลเหล่านี้และหลบหลีกไม่คบหาสมาคม


แต่สำหรับหลวงพ่อแล้วท่านให้ข้อคิดว่า เขายังเป็นคนดีเพราะเป็นชีวิตที่มี“สัมมาทิฎฐิ” จึงได้เข้ามาศึกษาพระอภิธรรม  มาอยู่ในร่มเงาของศาลเสือพิทักษ์  จึงต้องให้โอกาสเขาในการปรับปรุงชีวิตต่อไป.

น้ำคำและน้ำใจของหลวงพ่อท่าน มั่นคงเหมือนที่ท่านเตือนสอนเราเสมอว่า
หัดให้อภัย และให้โอกาส นั่นเอง
แล้วพวกเราละสำนึกและให้โอกาสตนเองขัดเกลาความสันทัดที่แย่ๆกันหรือยัง ?