ทุกข์ของมนุษย์

Sahapol

..ทุกข์ของมนุษย์ ..
  - ทุกข์เพราะไม่รู้จักพอ ไม่ใช่เรื่องอาหารการกินเท่านั้น ความหิวเป็นทุกข์อย่างยิ่ง เมื่อกินอิ่มแล้ว ยังไม่หมดทุกข์ เอาไปเผื่อลูกหลานอีก ปากท้องอิ่มแล้ว
  หู ต้องการเสียง หรือ บางครั้ง ตา ต้องการดูหนังอีก ทางจมูก ต้องการกลิ่นหอมๆ ทางลิ้น ชอบเปรี้ยว หวาน มัน เค็ม สารพัด ทางกาย ต้องการนอนเบาะอย่างโน้น อย่างนี้
  มนุษย์ไขว่คว้าทุกอย่างมาปรนเปรอ เมื่อได้แล้ว ก็ผันแปรไป มนุษย์ทุกข์เพราะอยากมี อยากกิน ดีกว่าเก่า มากกว่าเก่า เพราะความไม่รู้จักพอ ฉะนั้น พอแล้ว...จะดี แต่หาให้ดีแล้วพอ...ไม่ดี
  - ทุกข์เพราะการเรียน การศึกษาเล่าเรียนเป็นสิ่งที่ดี เป็นกิจกรรมแห่งปัญญา เวลาขี้เกียจ ให้ท่อง
...เกิดเป็นคน ควรหมั่น ขยันเอย... ยิ่งเรียนยิ่งรู้ ยิ่งทำให้ทราบว่ายังมีสิ่งที่ไม่รู้อีกมาก

พระพุทธศาสนายิ่งเรียน ยิ่งรู้ว่าตัวเองโง่ คนที่ทุกข์เพราะการเรียน แบ่งเป็น ๒ ชนิด    ๑. ทุกข์เพราะเรียนไม่ดีเท่าคนอื่น    สอบได้คะแนนไม่ดีก็น้อยเนื้อต่ำใจ คนปกติทุกคนสามารถเรียนรู้ได้เท่าเทียมกันหมด
แต่ที่เราเรียนไม่ทันเขา เป็นเพราะสมาธิเราไม่เพียงพอ วิริยะไม่เพียงพอ มีความเพียรไม่สม่ำเสมอ จริงๆแล้วสามารถเรียนได้ดีทันเพื่อน และอาจดีกว่าเพื่อนได้ ถ้าเราเปลี่ยนวิถีชีวิต
ไม่มีใครชวนโง่ได้ แต่ชวนฉลาดได้
    ๒. ทุกข์เพราะการเรียนเก่ง    คนประเภทนี้มักเล็งผลเลิศเกินไป เรียนเก่งแล้วต้องรักษาระดับ ไม่เคยเผื่อใจไว้ที่สอง ที่สาม เมื่อมีบุญหล่นทับ ก็มีบาปหล่นทุกข์
บางคนเสียใจขนาดทำลายชีวิต เพราะเคยได้ที่หนึ่ง ต่อมาได้ที่ต่ำ ก็เป็นทุกข์
เราต้องยอมรับว่า คนเราทำมาทั้งดีและชั่ว คราวนี้เราได้ที่หนึ่ง คราวหน้าคนอื่นอาจได้บ้าง เมื่อคิดเช่นนี้ ความทุกข์ก็จะหมดไป
  -ทุกข์เพราะอยากได้ตามเขา การรู้จักประมาณตนดีทุกเมื่อ ถ้าทุกคนได้ตามที่อยาก ตามที่หวังไว้ ก็จะไม่มีคนจน เสมอภาคกันหมด ธรรมชาติของจิตปฏิเสธทุกข์ แต่ธรรมชาติทั้งหลายไหลมาตามเหตุ ทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้น มนุษย์จึงต้องมีความผิดแผกแตกต่างกันไป ความอยากทำให้จิตร้อนรน ลุ่มหลง

มหากุศล ๘ มหัคคตกุศล ๙ มรรค ๔ เป็นความเพียรที่ดี แต่คนเราดิ้นรนเพราะตัณหา เป็นไปในทางชั่ว แม้แต่ความอยากได้ในสิ่งที่ดี ก็ต้องวางใจ รู้จักพอดีกับฐานะด้วย พอดีกับความรู้ความสามารถของเรา เวลาตัณหาเข้า...ไม่มีปัญญาเกิด ..ตรองสักนิด... ให้มีสติเกิดขึ้น
  " การปฏิเสธไม่ใช่เรื่องน่าอาย แต่การไม่ยอมรับความเป็นจริงของตัวเอง เป็นเรื่องน่าอาย "

ที่กล่าวมานี้นี่แระความทุกข์อย่างหนึ่งของมนุษย์.