“...พ่อเคยถามตนเองนะว่า สิ่งที่เราอยากได้ในแต่ละวันๆ นั้น ถ้าเราได้ครบ สมปรารถนาทุกอย่าง แล้วเราจะเอาสิ่งที่ได้มาเหล่านั้นไปเก็บไว้ที่ไหน แค่ทุกวันนี้ลูกบางคนก็มีกันเต็มจนรกบ้านไปหมดแล้ว ฉะนั้นจะทำอะไร ก็ให้หมั่นตั้งคำถามกับคนเอง ต้องการสิ่งนั้นๆไปเพื่ออะไร ไม่ว่าจะไปทำอะไร จะออกไปไหน ถามตนเองก่อนซิว่า
- ที่จะไปทำนี้ เพราะเคยทำ หรือเพราะต้องทำ ...แล้วลูกพ่อแทบทุกรายทำไปด้วยความเคยชิน
- แต่ถ้าหากลูกลองตั้งคำถามเสียใหม่ว่า งานที่จะไปทำนี้จะช่วยทำให้ชีวิตเรามีคุณค่า มีคุณภาพขึ้นบ้างไหม เห็นไหม งานเดียวกัน แต่ความรู้สึกที่ให้ต่างกันนั้น ย่อมทำให้เกิดผลแตกต่างกัน เพราะถ้าเรารู้ว่างาน(อาชีพ)ที่เราไปทำนั้นดี(สุจริต) เราย่อมมีความเต็มใจเพราะเห็นคุณค่าที่จะเกิดขึ้น ไม่ใช่ทำเพราะเคยชิน หรือทำแบบเสียไม่ได้ ซึ่งอกุศลก็เกิดอยู่ร่ำไป”
ลูกศิษย์บางคนมาเรียนธรรมะแล้ว...เกิดปัญหาเพราะคิดว่า ๕ วันต้องไปอยู่กับภารกิจทางโลก พอถึงวันศุกร์ก็รู้ว่าเดี๋ยวเสาร์-อาทิตย์เราต้องไปเรียนพระอภิธรรมแล้ว รู้สึกว่าทำไปตามหน้าที่ แต่บอกตัวเองไม่ได้ว่า ชีวิตได้อะไรจากการกระทำแบบนี้
หลวงพ่อแนะให้สำรวจดูใจตนเองว่าเปลี่ยนแปลงไปหรือไม่หลังจากที่มาเรียนแล้ว ช่วง ๕ วันที่ดำเนินชีวิตอยู่กับการงานทางโลกนั้น ความรู้สึกตัว ดี ชั่ว บุญ บาป มีมากขึ้นกว่าเดิมหรือไม่ ความเท่าทันในอารมณ์ที่มากระทบเร็วขึ้นกว่าเดิมหรือไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแสดงออกที่ถูกผลักไปด้วยกิเลสมีมากเท่าเดิมหรือไม่ ...ซึ่งบางครั้งสิ่งเหล่านี้ถ้าเราไม่สังเกต เราก็จะไม่เห็นว่าเรามีความเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม แต่เมื่อพิจารณาแล้ว เราก็ต้องยอมรับว่า เรามีความยับยั้งชั่งใจมากกว่าก่อนที่เราจะมาเรียนธรรมะ ...นี่ไงธรรมะที่ซึมเข้าไปในที่ทำงานโดยไม่รู้ตัว
| 
โพสต์ 2017-5-8 10:58:01
