ไร้คุณค่า

พี่ดอกแก้ว

วันเวลาพาอัตตาให้โตเขื่อง
วิเคราะห์เรื่องแจงแจกอย่างแตกฉาน
เพราะเรียนรู้ด้วยตนจนเชี่ยวชาญ
มีความบานเบิกใจในความเพียร

อิ่มเอมใจไปกับความสำเร็จ
ดั่งมีเพชรประดับอยู่เหนือเศียร
ภาคภูมิกับความรู้ที่เล่าเรียน
มั่นใจกับแสงเทียนที่ถือครอง

คิดว่าแสงแรงกล้ากว่าแสงใด
เชื่อในความสว่างไสวไม่เป็นสอง
ยึดอยู่ในมุมแคบที่จับจอง
ไม่เคยมองรอบตนจนชัดตา

หากหันหน้าออกมาจากมุมอับ
อาจรู้รับความมืดรอบทิศา
ได้รู้จักความสว่างนอกกะลา
รู้จักแสงเจิดจ้ากว่าแสงตน

ความเย่อหยิ่งยึดมั่นท่านให้ละ
ไม่เอะอะอ้างตำราท้าเหตุผล
ยกถ้อยคำวาทะอริยะชน
มายกตนข่มใครไม่เหมาะกาล

ความอวดดื้อถือดีที่มีอยู่
ท่านให้รู้วางไปไม่สืบสาน
เพราะเป็นเรื่องกิเลสในสันดาน
อาจก่ออคติพาลผู้มีคุณ

ความมั่นใจในตนจนล้นหลาก
หากมีมากต้องเมามายจนหัวหมุน
กลายเป็นผู้หยิ่งผยองในผองทุน
ไม่รับการอดุดหนุนจากผู้ใด

ล้วนเป็นเรื่องของอัตตาที่ล้นปรี่
เหมือนแก้วน้ำไม่มีช่องว่างไหน
ให้ผู้อื่นเติมความรู้เข้าสู่ใจ
จึงสิ้นไร้คุณค่าคราน้ำเต็ม