เรื่องใหญ่

พี่ดอกแก้ว

ไม่มีใครช่วยเราได้ หากเราไม่ช่วยตนเอง คำสอนนี้คงยังเป็นอมตะตลอดกาล และก็เป็นความจริงที่สุด

ต่างคนต่างพกกรรมเก่ากันมา และแบกความรู้สึกนึกคิดของตนกันไป ด้วยเหตุนี้นี่เองจึงยากที่เข้าถึงความรู้สึกซึ่งกันและกันได้

ยิ่งแก้เหมือนยิ่งผูก จึงเป็นเรื่องธรรมดาของการแนะนำในคนบางคน สู้เอาเวลามาแก้ที่ใจของตนเองจะดีกว่า เพราะเวลาแต่ละคนเหลือไม่นานพอ ที่จะไปสะสางใจใคร ปล่อยวางตัวตน ละทิฏฐิมานะลงได้เมื่อใด เรื่องใหญ่ ในใจตนก็จะเป็นเพียง เรื่องเล็กทันที

พี่ดอกแก้ว

เรื่องใหญ่

ไม่ใช่เรื่องยิ่งใหญ่ของใครเขา
แต่เป็นเรื่องของเราที่ใหญ่หลวง
สุขหรือทุกข์ที่ซ่อนอยู่ในทรวง
คือสิ่งที่ใหญ่หลวงของแต่ละคน

ทุกข์ของเราไม่ยิ่งใหญ่ในใจเขา
คนภายนอกมองเราไม่สับสน
ทุกข์ของเราพาเรามึนวกวน
เพราะถือตนถือทุกข์ตลอดเวลา

ใครมาบอกให้เบือนเลือนจากทุกข์
สอนวิธีสร้างสุขให้ศึกษา
เราก็ฟังโดยดีเหมือนนำพา
แต่ใจยังไม่กล้าจะเปลี่ยนแปลง

ทุกข์ของเราจึงอยู่คู่กับใจ
ใครต่อใครแนะนำจนหน่ายแหนง
เพราะเรามีแง่คิดจิตตะแบง
ไม่ยอมแปลงเปลี่ยนปรุงผดุงทรวง

ไม่ใช่เรื่องยิ่งใหญ่ของใครเขา
เมื่อเป็นเรื่องของเราที่ใหญ่หลวง
ต้องฝึกตนด้วยตนพ้นโศกทรวง
ปล่อยทุกสิ่งให้ล่วงตามเวลา

พาหัวใจไปอยู่ที่ปัจจุบัน
ปล่อยอดีตผ่านผันเลิกถือสา
อนาคตยังเป็นเรื่องไม่มีมา
ปัจจุบันมีค่ากว่าสิ่งใด.