รายจ่ายของหน้าตา

พี่ดอกแก้ว

เพลินคำจำนรรจา
เขาพูดมาให้พองใจ
ฟังบ่อยก็คล้อยไป
กับถ้อยคำจำนรรจา

เขายกเป็นสำคัญ
อ้างร้อยพันในภาษา
สนับสนุนเสียงนานา
เลยคิดว่าตนสำคัญ

ลอยลมจมไม่ลง
เริ่มมึนงงและเพ้อฝัน
โดนลากและผลักดัน
ให้ฟูใจจมไม่ลง

หัวโขนโจนสวมใจ
ชีพแล่นไปกับความหลง
คอตั้งและหลังตรง
หยิ่งทนงเข้าสวมใจ

รายจ่ายของหน้าตา
มีราคาและเงื่อนไข
ยิ่งจ่ายยิ่งทุกข์ใจ
ไม่อยากให้เสียหน้าตา

ทุนพร่องต้องเพิ่มทุน
เริ่มว้าวุ่นการเสาะหา
ความสุขในชีวา
ลดลงมาเพราะเพิ่มทุน

ติดขัดหลายครั้งคราว
คว้ามือสาวหน้ามืดหมุน
เปะปะชุลมุน
เกือบหมดทุนหลายครั้งคราว

คอตั้งกับหลังตรง
เริ่มเอนลงเพราะความหนาว
หัวโขนภาระยาว
ต้องอึดไว้ให้หลังตรง

หวนหาความเสรี
ที่เคยมีก่อนลุ่มหลง
อยากให้กลับคืนคง
ก่อนทนงสิ้นเสรี