แบก

พี่ดอกแก้ว

ภาระพะรุงรัง
เดินล้าหลังไม่ตรงทาง
อยากทิ้งและละวาง
ก็เสียดายไม่ปล่อยมือ

ทางไกลยิ่งเหนื่อยล้า
สมบัติบ้าต้องหอบถือ
ร้องไห้เสียงฮือฮือ
ยามท้อใจในเส้นทาง

วางสิวางลงก่อน
วางหาบคอนไม่กีดขวาง
นั่งลงตรงข้างทาง
พักกายผ่อนถอนหายใจ

ทางไกลยังไกลยิ่ง
หอบทุกสิ่งคงไม่ไหว
เลือกสิเลือกทิ้งไป
ของชิ้นไหนไม่จำเป็น

บางอย่างอาจดีอยู่
ก็แจกผู้ยากทุกข์เข็ญ
บางอย่างที่จำเป็น
ก็เลือกไว้ให้เป็นกอง

บางอย่างมีเหลือเฟือ
ก็แผ่เผื่อแก่พวกผอง
บางอย่างขยะดอง
ก็ทิ้งฝังยังใต้ดิน

เดินต่อสิเดินทาง
อย่าโรยร้างอยู่กลางถิ่น
ทุกก้าวบนแผ่นดิน
ใกล้เส้นชัยไปทุกครา

เดินต่อสิเดินทน
อย่าเที่ยวค้นแสวงหา
ภาระมาเพิ่มพา
ให้หลังไหล่ต้องหมดแรง

ภาระเพียงขันธ์ห้า
ก็แทบบ้าน่าหน่ายแหนง
แบกไปให้สุดแรง
แบกแค่ถึงซึ่งเส้นชัย.