สงเคราะห์

พี่ดอกแก้ว

เราอาจเพลินตาเพลินใจได้ กับต้นไม้งามและผลดอกจากต้นนั้น หากเรามองเป็น...และเห็นถูก ผลจากต้นเป็นผลผลิตของลำต้นนั้นๆเอง เหมือนวิบากกรรม ที่เราได้มาจากกรรมที่เราทำมาเอง

ไม่มีกรรมใดให้ผลผิดประเภท กรรมย่อมทำหน้าที่เที่ยงตรงและยุติธรรมเสมอสำหรับผู้ทำ หากหมั่นทำดี คิดดี พูดดี ผลแห่งกรรมนั้นก็ดูสดใสน่าชื่นชม ทำให้ผู้ทำได้เสวยวิบากนั้นนั่นเอง แต่ล้วนเป็นผลิผลจากกรรมทั้งสิ้น ไม่ใช่เราเสกสร้างขึ้นมาได้

ดอกไม้และผลไม้ ที่สวยและดีทั้งหลายก็เฉกเช่นกัน เราไม่ได้เป็นผู้ทำได้ เรามีความสามารถแค่ดูแล ให้น้ำ ฉีดยา เติมปุ๋ยในบางคราเท่านั้น ถ้าดูแลเต็มที่แล้ว ดอกผลย่อมออกมาให้ชื่นชมได้ดีเอง

แต่ทว่า..หากต้นไม้นั้นๆแก่เกินที่จะมีผลผลิตที่ดีได้ ผลแกน ดอกเล็ก ก็จงวางใจเถิด..ว่ามันเกินความสามารถเราแล้ว ซึ่งไม่ต่างไปจากคนที่มีทิฏฐิแก่เกินให้ยาขนานใด

เมื่อความร้อนแผดเผาเหล่าพันธุ์พฤกษ์
ให้รู้สึกสงสารหมู่พฤกษา
ฉีดน้ำเลี้ยงต้นไม้ตามเวลา
บางต้นหาไม้ค้ำทำร่มเงา

ดูแลแต่ละต้นพร้อมพ่นยา
ตัดแต่งกิ่งยื่นมาเกยต้นเสา
ใส่ปุ๋ยให้อาหารตามหนักเบา
แล้วคอยเฝ้าปลิดใบไล่แมลง

เมื่อดอกผลออกจากต้นก็สุขใจ
ยินดีในการฟื้นพลังแฝง
ทำต้นไม้ให้สำเร็จความแข็งแรง
คือตำแหน่งเป้าหมายในผลงาน

ส่วนผลดอกออกมาคือกำไร
เกินจากทุนออกไปเพิ่มรากฐาน
อาจขยายพืชพันธุ์จนโอฬาร
เป็นผลงานของต้นที่แข็งแรง

การสงเคราะห์ผู้คนก็เช่นกัน
เพียงเขานั้นได้คลายทุกข์แสลง
ก็สำเร็จกิจสงเคราะห์เพื่อเปลี่ยนแปลง
ทำให้เขามีแรงคือเสร็จการณ์

หากเขามีแรงพอไปต่อยอด
นอกจากปลอดภัยยังเพิ่มสุขศานต์
ทำการค้ากำไรได้ผลงาน
เขามีการตั้งตนไว้ชอบดี

อย่าไปทวงบุญคุณที่หนุนเขา
หน้าที่เรามุทิตากับบุญศรี
เพราะหากเขาไม่พากเพียรชีวี
แรงที่มีก็หมดไปไม่ได้ความ