ภาระ

พี่ดอกแก้ว

การทำงานกับคนหมู่มากนั้น นอกจากจะต้องใช้ความอดทนแล้ว ยังต้องรอบรู้และเข้าใจว่า...เราต่างเกิดมาไม่เหมือนกัน ทั้งชาติกำเนิดและอุปนิสัย ตลอดจนสิ่งแวดล้อม ที่พร้อมหล่อหลอมตนในวัยเด็ก

การศึกษาตลอดจนอาชีพที่กระทำอยู่นั้น มีอิทธิพลต่อนิสัยมากมาย เพราะแต่ละสาขาอาชีพนั้นล้วนมีกลเกมส์และเล่ห์เหลี่ยมต่างๆเป็นลักษณะประจำอยู่ จึงยากที่จะควบคุ้มใครให้อยู่ในกรอบวินัยได้

ความแตกต่างในความคิด และความสำนึกนั้นจึงมากมาย ล้นเอ่อไปด้วยความทิฏฐิมานะของตน ยากที่ผู้นำจะชักชวนเกณฑ์จิตใจของใครได้ จึงเป็นเรื่องยากที่มากไปด้วยปัญหาเสมอและนั่นก็คือภาระของชีวิตผู้นำ ที่ต้องทำทุกอย่าง เพียงเพื่อให้คนต่างทิศที่จิตต่างกัน สามารถดำรงอยู่รวมกันได้โดยเรื่องราวน้อยที่สุดนั่นเอง.

แต่ถ้าชนทั้งหลาย เพียรรู้เรื่องกรรมและผลแห่งกรรม ที่ตนจะได้รับเองอย่างแน่นอนแล้ว และมีสติในการคิด ทำ พูดแล้ว ภาระที่หนักเหล่านั้นก็เบาบางลงได้ ด้วยเพราะความรู้จักความดีที่ถูกควรนั่นเอง.

ต่างจำกัดความหมายให้ชีวิต
ว่ามีสิทธิ์มีเสียงการสร้างสรรค์
เมื่อความต่างมากมายมารวมกัน
เกิดปัญหาชนชั้นในทันที

เพราะพื้นฐานการคิดจริตต่าง
บทบาทห่างกันไปในศักดิ์ศรี
มีนิสัยคนละอย่างทางชั่วดี
อยู่รวมกันจึงมีความวุ่นวาย

การทะเลาะเบาะแว้งแย่งประโยชน์
ความขึ้งโกรธขุ่นใจไม่เคยหาย
การแตกคอต่อเรื่องให้บานปลาย
จึงมากมายเมื่อคนมารวมกัน

เป็นปัญหาหนักอกยกไม่ไหว
ภาระใหญ่ที่ผู้นำต้องเปลี่ยนผัน
ให้เรื่องราวเรียบร้อยแต่ละวัน
บริหารชนชั้นให้สามัคคี

จึงวางแบบวางกรอบครอบเป็นกฎ
ข้อกำหนดวินัยดำเนินดิถี
จัดระเบียบให้รู้ความชั่วดี
สิ่งใดที่ควรทำไม่ควรทำ

วางระบอบครอบแล้วใช่แล้วเรื่อง
เพราะกิเลสไม่เชื่องชอบถลำ
ต้องตรวจสอบตามดูอยู่ประจำ
เพื่อระงับเหตุกรรมก่อเหตุการณ์

ธรรมชาติของใจที่ไร้กรอบ
จึงไม่ชอบการบังคับมาขับขาน
เป็นภาระผู้นำซ้ำอีกกาล
ใช้น้ำใจหักรานผู้ท้าดี

ความแตกต่างมากมายในหมู่มิตร
ผู้นำต้องขบคิดสร้างสุขศรี
จะประสานใจใครอย่างไรดี
ภาระจึงมากมีที่ผู้นำ