บูชาครูผู้ทรงคุณ

เทพธรรม

บูชาครูผู้ทรงคุณ

รู้ดีและรู้ชั่ว .. รู้ทำตัวให้เหมาะสม
ได้รับคำนิยม ..เพราะถูกสอนมาด้วยดี

เจริญและสำเร็จ ..ประดับเพชรความสุขศรี
สรรเสริญประดามี ..เพราะตั้งตนตามคำครู

รู้แพ้และยอมรับ ..รู้คืนกลับฝึกขัดถู
ล้มแล้วลุกขึ้นสู้ ..เพราะคำครูเอ่ยสอนใจ

ชีพงามตามเวลา ..มีคุณค่าอย่างสวยใส
เพราะวิชาเจียระไน ..มีวิชาเพราะมีครู

ผู้ให้ในโรงเรียน ..อีกผู้เพียรสอนหนูหนู
ทุกท่านก็คือครู ..ควรเคารพนบพระคุณ

หากชีพไม่มีครู ..ขาดความรู้ไร้คนหนุน
เปะปะชุลมุน ..กว่าจะมีประสบการณ์

ครูจึงเป็นเข็มทิศ ..แห่งชีวิตทุกสถาน
ขอนอบน้อมดวงมาน ..บูชาครูผู้ทรงคุณ.



มูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิ

พี่ดอกแก้ว

กว่าจะเป็นเม็ดฝนหล่นจากฟ้า
ผ่านเวลากระบวนกวนสสาร
จากละอองบางเบาเคล้าควบนาน
จึงหลั่งเป็นสายธารสู่พื้นดิน

หยาดหยดไปไม่เลือกเทือกเถาไม้
พรมโปรยปรายไม่เว้นเช่นผาหิน
พร่างละอองทุกหยดเพื่อรดริน
อำนวยสินธุ์สิ้นตนบนฟ้าไกล

ดั่งครูบาอาจารย์ท่านเพียรสอน
ทุกบทตอนผดุงปรุงวิสัย
ทุ่มเทด้วยชีวิตและจิตใจ
หวังเพื่อให้ศิษย์ตนพ้นกันดาร

กว่าจะเขียนกอไก่ได้งามงด
ครูต้องจรดตอกตรึงถึงรากฐาน
จับมือเขียนเพียรฝึกจนเชี่ยวชาญ
สร้างตำนานกอไก่ใส่ลายมือ

กว่าจะรู้ผิดชอบกอปรวิชา
ท่านค้นคว้าเพื่อให้ไม่ยึดถือ
ทั้งแนะนำจี้ไชให้ฝึกปรือ
บางหน้าคือครูร้ายไล่โง่งม

กว่าจะรู้เส้นทางสร้างความดี
ครูต้องมีอุบายให้เหมาะสม
ตามจริตจิตใฝ่ในอารมณ์
ผ่านทุกข์ตรมมาก่อนจึงสอนการ

ต่างจากศิษย์ผู้เป็นเช่นพืชพันธุ์
บ้างเหนือชั้นรับฝนจนแตกฉาน
บ้างเป็นเพียงหัวตอไร้พุ่มพาน
แม้นรับฝนที่ซ่านจากฟ้าเดียว


พี่ดอกแก้ว