วันวิสาขะบูชา

บุษกร

แสงประทีปโคมทองส่องพระแท่น
นิมิตแม้นย้อนกาลผ่านวัสสา
ใต้ร่มโพธิ์ริมฝั่งเนรัญชรา
กราบบูชาด้วยเคารพสยบใจ

บุรุษเลิศตั้งสัตย์อธิษฐาน
หากไม่พานพบธรรมนำจิตใส
แม้นเลือดเนื้อเหือดแห้งสลายไป
ก็หายอมเคลื่อนไหวตราบไร้ชนม์

ทรงพบทางพบธรรมนำความสุข
ขจัดทุกข์สิ้นไร้ไม่ก่อผล
รื้อเรือนแห่งตัณหาพร่ากมล
รู้เหตุกลผลเปื้อนเงื่อนชีวี

ทรงชี้ทางเลิศล้ำเปิดสัจจะ
ให้รู้ละรู้ทำตามวิถี
ทางสายกลางร้างหลงตรงฤดี
ทรงจำแนกถ้วนถี่ตามเหล่าบัว

ละอองจันทร์พลันหมองครองฟากฟ้า
ยามถึงคราดับขันธ์พลันสลัว
เพ็ญเดือนหกผกหล้าพามืดมัว
เสียงกำสรวลถ้วนทั่วกุสินารา

มิเหลือรอยพระบาทยาตราแล้ว
พระโพธิแก้วแห่งพุทธศาสนา
ชีพเลือนลับดับลงตรงเวลา
พิสูจน์ไตรลักษณาผู้บงการ

วิสาขบูชาคราครั้งนี้
น้อมฤดีรวมกุศลผลสืบสาน
ถวายแด่ผู้ทรงโพธิญาณ
กราบสักการพระผู้เลิศประเสริฐชัย

บุษกร

องค์ใดพระสัมพุทธ สุวิสุทธสันดาน
ตัดมูลเกลศมาร บมิหม่นมิหมองมัว

หนึ่งในพระทัยท่าน ก็เบิกบานคือดอกบัว
ราคีบ่พันพัว สุวคนธกำจร

องค์ใดประกอบด้วย พระกรุณาดังสาคร
โปรดหมู่ประชากร มละโอฆกันดาร

ชี้ทางบรรเทาทุกข์ และชี้สุขเกษมสานต์
ชี้ทางพระนฤพาน อันพ้นโศกวิโยคภัย

พร้อมเบญจพิธจัก- ษุจรัสวิมลใส
เห็นเหตุที่ใกล้ไกล ก็เจนจบประจักษ์จริง

กำจัดน้ำใจหยาบ สันดานบาปแห่งแห่งชายหญิง
สัตว์โลกได้พึ่งพิง มละบาปบำเพ็ญบุญ

ข้าขอประณตน้อม ศิระเกล้าบังคมคุณ
สัมพุทธการุณ- ญภาพนั้นนิรันดร

คณะศิษย์อภิธรรมมูลนิธิ

พี่เณร